تفسیر و تشخیص آزمایش ایدز (HIV) در منزل

بیماری ایدز (AIDS) مجموعهای از علائم است که در اثر عفونت ناشی از ویروس HIV پدید می‌آید. با توجه به میزان شیوع این بیماری، در این مقاله از مجله سلامت کیوان، به بررسی تفسیر آزمایش ایدز و انواع آن پرداخته‌ایم. لازم است در صورت داشتن فعالیت جنسی، به خصوص روابط پرخطر حتماً یکی از انواع آزمایش تشخیص ایدز را در یک آزمایشگاه معتبر مانند آزمایشگاه کیوان انجام دهید.

ویروس HIV

ویروس HIV یا ویروس نقص ایمنی انسان یکی از انواع ویروس‌های خانواده لنتی ویروس (lentivirus) و دارای تایپ یک و دو است. این ویروس با ورود به بدن، سیستم ایمنی را هدف قرار داده و آن را دچار نقص می‌کند. در نتیجه انواع بیماری عفونی، برخی از سرطان‌ها و انواع دیگر بیماری‌ها می‌توانند ظاهر شوند. این بیماری جزو بیماری‌های مقاربتی محسوب می‌شود و با روابط جنسی قابل انتقال است.

اهمیت تشخیص به‌موقع HIV در کنترل بیماری

آزمایش HIV تنها روش قطعی برای تشخیص ویروس اچ‌آی‌وی در بدن است. ما بر این باوریم که زمان تشخیص بیماری نقش بسیار حیاتی در روند درمان و کنترل آن دارد.

هرچه تست HIV یا تست ایدز زودتر انجام شود، کنترل و مدیریت بیماری ساده‌تر خواهد بود. شروع زودهنگام درمان ضدویروسی (ART) می‌تواند روند پیشرفت ویروس را به‌طور چشم‌گیری کند کرده و احتمال بروز عوارض را کاهش دهد.

با اینکه HIV یک بیماری مادام‌العمر است، اما در صورت تشخیص زودهنگام و آغاز به‌موقع درمان، می‌توان آن را تا حد زیادی تحت کنترل درآورد و از آسیب‌های جدی به سیستم ایمنی بدن جلوگیری کرد. این موضوع تأثیر زیادی بر بهبود کیفیت زندگی فرد و افزایش طول عمر او دارد.

آیا بروز علائم، نشانه قطعی ابتلا به HIV است؟

خیر، بروز علائم به‌تنهایی نمی‌تواند معیار قابل‌اعتمادی برای تشخیص ویروس HIV یا ایدز باشد. بسیاری از افراد ممکن است تا سال‌ها پس از ابتلا هیچ‌گونه نشانه‌ای از خود بروز ندهند. به همین دلیل، انجام آزمایش HIV تنها راه دقیق برای تشخیص ابتلا به این ویروس است.

چه کسانی باید تست HIV بدهند؟

توصیه می‌کنیم افراد زیر حتماً نسبت به انجام تست تشخیص HIV یا تست ایدز اقدام کنند:

• مردانی که با مردان دیگر رابطه جنسی داشته‌اند

• افرادی که با شریک جنسی مبتلا به HIV یا با چند شریک جنسی رابطه داشته‌اند

• کسانی که از سرنگ یا وسایل تزریق مشترک استفاده کرده‌اند

• افرادی که به بیماری‌های مقاربتی (STD)، هپاتیت یا سل مبتلا شده‌اند

مفهوم “دوره پنجره‌ای” چیست؟

دوره پنجره‌ای (Window Period) بازه زمانی بین ورود ویروس HIV به بدن و زمانی است که آزمایش‌ها می‌توانند حضور آن را در خون شناسایی کنند. در این مدت، ممکن است نتیجه آزمایش فرد مبتلا، منفی اعلام شود، در حالی که وی می‌تواند ناقل ویروس باشد و آن را به دیگران منتقل کند.

برای افزایش دقت، توصیه می‌شود آزمایش HIV در زمان مناسب پس از مواجهه احتمالی انجام شود. بهترین زمان معمولاً ۴۵ روز پس از تماس پرخطر است، اما برای برخی از انواع تست‌ها، زمان مطمئن‌تر و دقیق‌تر ممکن است تا ۳ ماه پس از مواجهه در نظر گرفته شود.

بنابراین، برای اطمینان از سلامت خود و اطرافیان، انجام تست HIV در زمان مناسب بسیار حیاتی است — به‌ویژه اگر در گروه‌های پرخطر قرار دارید یا در معرض عوامل مشکوک بوده‌اید.

روش‌های انتقال ایدز یا HIV

به طور کلی ویروس HIV فقط از راه مایعات بدن مانند خون، ترشحات واژن، شیر مادر و منی می‌تواند از بدن فرد آلوده به دیگری انتقال یابد. بنابراین سایر تماس‌های روزمره مانند دست دادن، بغل کردن و بوسیدن نمی‌تواند باعث انتقال این بیماری شود. می‌توان گفت راه‌های زیر متداول ترین راه‌های انتقال بیماری ایدز محسوب می‌شوند:

• هر نوع رابطه جنسی با فرد آلوده به ویروس HIV
• استفاده از وسایل شخصی آلوده مانند تیغ، مسواک و سرنگ
• انتقال از مادر به جنین در طول دوره بارداری، زایمان، شیردهی
• دریافت عضو یا خون از فرد مبتلا به ایدز
• انجام خدماتی مانند خالکوبی، پرسینگ، ختنه و موارد مشابه در محیط آلوده

انواع آزمایش ارزیابی ایدز و تفسیر آن

ویروس HIV می‌تواند برای مدت طولانی در بدن شخص مبتلا بدون هیچ علامتی حضور داشته باشد. این دوره، دوره نهفتگی نامیده می‌شود. جالب است بدانید که در طول این دوره حتی جواب آزمایش فرد هم می‌تواند منفی باشد. ولی شخص مبتلا بدون اینکه اطلاع داشته باشد ناقل است. امروزه آزمایش‌ها یا تست‌های زیر برای تشخیص ابتلا به ویروس HIV وجود دارند. این آزمایش‌ها معمولاً بر اساس نمونه خون انجام می‌شوند. البته در مواردی ممکن است نمونه ادرار یا بزاق دهان مورد ارزیابی قرار گیرد. در ادامه تفسیر آزمایش ایدز و انواع آزمایش‌های مرتبط با آن را تشریح می‌کنیم.

آزمایش‌های ارزیابی آنتی بادی

این نوع از آزمایش تشخیص ویروس HIV، دو آزمون الایزا (Elisa) و تست وسترن بلات (Western blot test) را شامل می‌شود. عملکرد این گونه تست‌ها بر اساس آنتی بادی‌های تولید شده علیه ویروس HIV است. در واقع این گروه از آزمایش‌ها نمی‌توانند به صورت مستقیم ویروس را شناسایی کنند. بنابراین در صورتی که هنوز آنتی بادی در بدن تولید نشده باشد، با وجود ابتلای فرد، نتیجه آزمایش منفی خواهد بود. همچنین نتیجه مثبت این گروه از آزمایش‌ها نشان دهنده مواجهه فرد با ویروس HIV در گذشته است. از همین رو از این نوع تست‌ها برای تشخیص ابتلا نوزاد استفاده نمی‌شود. چرا که آنتی بادی‌های منتقل شده از مادر آلوده به جنین تا ماه هجدهم می‌توانند باقی بمانند.

بنابراین برای نوزادان بی سرپرست یا نوزادان دارای والدین مشکوک باید از تست فوری HIV استفاده شود. تا بعد از به دست آمدن نتیجه، اقدامات لازم صورت گیرد. البته نتیجه به دست آمده از تست فوری HIV باید از طریق یک آزمایش دیگر نیز مورد تأیید قرار گیرد.

آزمایش آنتی‌ژن وآنتی‌بادی (نسل چهارم) برای تشخیص زودهنگام ویروس HIV

در میان روش‌های مختلف آزمایش تشخیص ایدز، آزمایش آنتی‌ژن و آنتی‌بادی که به‌عنوان آزمایش نسل چهارم HIV یا آزمایش ترکیبی Ag/Ab نیز شناخته می‌شود، یکی از دقیق‌ترین و پرکاربردترین گزینه‌ها برای شناسایی زودهنگام عفونت HIV به شمار می‌رود.

آزمایش آنتی‌ژن وآنتی‌بادی چه چیزی را شناسایی می‌کند؟

این نوع تست اچ‌آی‌وی همزمان به‌دنبال دو نشانه اصلی در خون می‌گردد:

1. آنتی‌ژن p24 که یکی از اجزای ویروس HIV است و قبل از واکنش ایمنی بدن در خون ظاهر می‌شود.

2. آنتی‌بادی‌هایی که سیستم ایمنی بدن در پاسخ به ویروس تولید می‌کند.

به همین دلیل، این آزمایش می‌تواند نسبت به روش‌های سنتی‌تر، عفونت را در مراحل اولیه به‌طور موثرتری شناسایی کند. این مسئله در کاهش انتقال ویروس و کنترل افزایش اچ‌آی‌وی در جامعه نقش مهمی دارد.

نحوه آزمایش آنتی‌ژن و آنتی‌بادی

آزمایش آنتی‌ژن/آنتی‌بادی HIV معمولاً با استفاده از نمونه خون گرفته‌شده از ورید انجام می‌شود و در آزمایشگاه بررسی می‌گردد. این روش در بسیاری از کشورها، از جمله ایالات متحده، به‌عنوان روش استاندارد برای آزمایش تشخیص ایدز به‌کار می‌رود.

دوره پنجره و زمان مناسب تست و آزمایش آنتی‌ژن وآنتی‌بادی

یکی از مزایای مهم این آزمایش، کوتاه بودن دوره پنجره نسبت به تست‌های آنتی‌بادی تنها است.
این تست می‌تواند عفونت HIV را بین ۱۸ تا ۴۵ روز پس از تماس پرخطر شناسایی کند، در حالی‌که تست‌های آنتی‌بادی معمولاً از روز ۲۳ تا حتی ۹۰ روز پس از تماس، نتیجه دقیق می‌دهند.

با این حال، آزمایش‌های NAT/RNA هنوز هم توانایی شناسایی زودتر، یعنی از حدود ۱۰ روز پس از تماس را دارند، ولی به‌دلیل هزینه بالا و تخصصی بودن، برای غربالگری عمومی استفاده نمی‌شوند.

کاربرد و میزان دقت آزمایش آنتی‌ژن وآنتی‌بادی

دقت بالای این آزمایش باعث شده است تا به‌ویژه در مواردی که تماس جنسی محافظت‌نشده یا استفاده مشترک از سرنگ رخ داده، به‌عنوان انتخاب اول برای تشخیص اولیه پیشنهاد شود. برخلاف تست‌های سریع ایدز یا الایزا نسل دوم و سوم که تنها بر پایه آنتی‌بادی هستند، تست نسل چهارم اطلاعات بیشتری ارائه می‌دهد.

تفسیر نتایج آزمایش آنتی‌ژن وآنتی‌بادی

اگر آزمایش شما منفی باشد و بیش از ۴۵ روز از زمان تماس گذشته باشد، نتیجه معمولاً قابل اطمینان است. با این حال، سازمان‌هایی مانند CDC و WHO همچنان توصیه می‌کنند که یک آزمایش مجدد در ۳ ماه پس از تماس پرخطر انجام شود تا در موارد نادر تأخیر در تولید آنتی‌بادی نیز پوشش داده شود.

در صورت مثبت شدن نتیجه اولیه، یک آزمایش تأییدی برای اطمینان از وجود ویروس HIV لازم است.

تست وسترن بلات (Western Blot)

یکی از مراحل مهم در فرآیند تشخیص ویروس HIV، انجام تست وسترن بلات است. این آزمایش به‌عنوان یکی از روش‌های تأییدی در آزمایش HIV شناخته می‌شود و اغلب زمانی استفاده می‌شود که نتیجه‌ی آزمایش‌های غربالگری اولیه مانند ELISA یا تست سریع، مثبت اعلام شده باشد.

تست وسترن بلات چیست و چه کاربردی دارد؟

آزمایش وسترن بلات نوعی آزمایش تشخیص ایدز است که به بررسی دقیق‌تر وجود آنتی‌بادی‌های HIV در بدن می‌پردازد. برخلاف آزمایش‌های اولیه که امکان خطا در آن‌ها بیشتر است، وسترن بلات با دقت بالا قادر است وجود آلودگی به ویروس HIV را تأیید یا رد کند.

چه زمانی تست Western Blot انجام می‌شود؟

این تست معمولاً در شرایط زیر انجام می‌شود:

• زمانی که نتیجه‌ی دو تست ELISA متوالی مثبت باشد.

• اگر فرد در معرض خطر بالای ابتلا به HIV قرار داشته و نتیجه‌ی تست ELISA مثبت اما تست وسترن بلات منفی باشد، تکرار وسترن بلات پس از یک ماه توصیه می‌شود.

• زمانی که پزشک نیاز به تشخیص نهایی و قطعی HIV دارد.

دقت و مزایای تست وسترن بلات در تشخیص HIV

از مهم‌ترین ویژگی‌های این تست، دقت بسیار بالا در شناسایی آنتی‌بادی‌های ویروس HIV است. در مقایسه با تست‌هایی مانند ELISA یا آزمایش‌های سریع، وسترن بلات دقت بیشتری دارد و خطای تشخیص پایین‌تری دارد. البته باید توجه داشت که این آزمایش هزینه‌بر و پیچیده‌تر از سایر روش‌های غربالگری است و به همین دلیل معمولاً فقط در مرحله‌ی تأییدی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

تفاوت وسترن بلات با دیگر آزمایش‌های تشخیص ایدز

در حالی که تست‌هایی مانند NAT (آزمایش RNA یا PCR) به دنبال شناسایی مستقیم ویروس HIV در مراحل اولیه عفونت هستند، تست وسترن بلات تمرکز خود را بر شناسایی آنتی‌بادی‌ها می‌گذارد؛ یعنی واکنش سیستم ایمنی بدن در برابر ویروس. همچنین آزمایش RIPPA نیز شباهت زیادی به وسترن بلات دارد و برای تأیید ابتلا در موارد خاص مورد استفاده قرار می‌گیرد.

تفسیر نتیجه‌ی تست وسترن بلات

اگر نتیجه‌ی تست وسترن بلات پس از آزمایش‌های اولیه‌ی مثبت نیز مثبت باشد، تشخیص HIV تأیید می‌شود. اما این نکته بسیار مهم است که وجود ویروس HIV در بدن به معنای ابتلا به بیماری ایدز نیست. افراد مبتلا به HIV می‌توانند با تشخیص به‌موقع و پیگیری درمان، زندگی سالم و طولانی داشته باشند.

تست RIPA 

تست RIPA یکی از آزمایش‌های تخصصی و تأییدی در تشخیص ویروس HIV (ایدز) است. این تست شباهت زیادی به تست Western Blot دارد و معمولاً در شرایط خاص مورد استفاده قرار می‌گیرد.

چه زمانی از تست RIPA برای HIV استفاده می‌شود؟

این تست زمانی کاربرد دارد که سطح آنتی‌بادی HIV در بدن بسیار پایین باشد. در چنین شرایطی، تست‌های اولیه مانند الایزا (ELISA) یا تست سریع HIV ممکن است نتیجه دقیقی ارائه ندهند. تست RIPA برای تشخیص دقیق‌تر طراحی شده است.

دقت و هزینه تست RIPA

تست RIPA دقت بالایی دارد، اما به دلیل هزینه نسبتاً زیاد، تنها در موارد خاص و با تشخیص پزشک انجام می‌شود. به همین دلیل، در فرآیند غربالگری اولیه HIV استفاده نمی‌شود و بیشتر برای تأیید نهایی آلودگی به ویروس ایدز به‌کار می‌رود.

تفاوت تست RIPA با سایر تست‌های HIV

برخلاف تست آنتی‌بادی، آنتی‌ژن/آنتی‌بادی و NAT که برای تشخیص اولیه استفاده می‌شوند، تست RIPA یک تست تأییدی و تکمیلی محسوب می‌شود. این تست می‌تواند در شرایطی که سایر تست‌ها نتوانند نتیجه قطعی ارائه دهند، کمک‌کننده باشد.

آیا تست RIPA برای همه لازم است؟

خیر. تست RIPA تنها در مواردی که شک به آلودگی وجود دارد اما سطح آنتی‌بادی پایین است یا نتایج اولیه نامشخص‌اند، انجام می‌شود. این تست باید حتماً زیر نظر پزشک و پس از نتایج اولیه‌ی مشکوک انجام شود.

تست HIV-PCR

تست (DNA) ویروس HIV را در نمونه خون جستجو می‌کند. تست (HIV-PCR) از دقت بسیاری بالایی برخوردار بوده و حتی می‌تواند ویروس HIV را در دوره نهفتگی نیز شناسایی کند. معمولاً مدت زمان لازم برای جوابدهی این تست از 5 تا 7 روز است. به دلیل حساسیت بالای این آزمایش، بهتر است برای اطمینان خاطر تست سرولوژیک همراه باشد.

تست (P24 antigen)

این تست معمولاً برای ارزیابی‌های زودهنگام می‌تواند مفید واقع شود. عملکرد این تست به این گونه است که آنتی ژن (P24) را که پروتئینی از ساختار ویروس HIV است را در خون تشخیص می‌دهد.

آزمایش‌های اسید نوکلئیک (NAT یا RNA)

آزمایش‌های NAT یا RNA برخلاف سایر روش‌های آزمایش HIV، مستقیماً خود ویروس را در بدن شناسایی می‌کنند. این آزمایش‌ها به‌جای بررسی پاسخ ایمنی بدن یا شناسایی بخش‌هایی از ویروس مانند آنتی‌ژن p24، به‌دنبال ماده ژنتیکی ویروس (RNA) در خون هستند. به همین دلیل، یکی از دقیق‌ترین روش‌ها برای تشخیص زودهنگام عفونت HIV به شمار می‌روند.

یکی از ویژگی‌های مهم آزمایش‌های NAT، توانایی آن‌ها در شناسایی زودهنگام عفونت HIV است. این آزمایش‌ها معمولاً می‌توانند از حدود ۱۰ روز پس از مواجهه با ویروس، عفونت را شناسایی کنند. دوره قابل شناسایی بسته به شرایط، ممکن است بین ۱۰ تا ۳۳ روز متغیر باشد. به همین دلیل، آزمایش NAT کوتاه‌ترین “دوره پنجره” را در مقایسه با سایر روش‌های تشخیص دارد (منظور از دوره پنجره، بازه زمانی بین ابتلا به ویروس تا قابل شناسایی شدن آن در آزمایش است).

این تست از طریق گرفتن نمونه خون از رگ انجام شده و سپس برای بررسی دقیق به آزمایشگاه تخصصی ارسال می‌شود.

نحوه انجام و هزینه آزمایش NAT

آزمایش‌های NAT معمولاً هزینه بیشتری نسبت به سایر انواع آزمایش‌های HIV دارند. به همین دلیل، این آزمایش‌ها به‌طور معمول برای غربالگری عمومی مورد استفاده قرار نمی‌گیرند. استفاده از NAT بیشتر در شرایط ویژه و پرخطر توصیه می‌شود—مانند افرادی که به‌تازگی در معرض خطر بالا قرار گرفته‌اند یا کسانی که علائم اولیه HIV را دارند. این موضوع به‌ویژه زمانی اهمیت دارد که آزمایش‌های آنتی‌بادی یا آنتی‌ژن/آنتی‌بادی منفی باشد، اما هنوز احتمال عفونت وجود داشته باشد.

در مواردی که احتمال ابتلا بالا است و از نظر مالی مشکلی وجود ندارد، آزمایش NAT می‌تواند یک گزینه‌ی دقیق و قابل‌اعتماد باشد.

تفسیر نتایج آزمایش NAT یا RNA برای HIV

نتایج آزمایش‌های NAT یا PCR (آزمایش RNA) معمولاً به‌صورت «مثبت» یا «منفی» گزارش می‌شوند.

• نتیجه مثبت به این معناست که ویروس HIV در خون شناسایی شده و فرد آلوده به این ویروس است.

• نتیجه منفی نشان می‌دهد که در زمان انجام آزمایش، ویروسی در نمونه خون فرد شناسایی نشده است.

با اینکه آزمایش RNA برای HIV از دقت بالایی برخوردار است و می‌تواند عفونت را خیلی زودتر از سایر تست‌ها تشخیص دهد، اگر آزمایش در بازه زمانی خیلی کوتاهی پس از تماس مشکوک انجام شود، ممکن است نتیجه منفی کاذب به همراه داشته باشد.
با این حال، اگر نتیجه آزمایش NAT پس از گذشت حدود ۷۰ روز از تماس پرخطر منفی باشد، می‌توان آن را به‌عنوان نتیجه قطعی در نظر گرفت.

اهمیت آزمایش NAT در تشخیص زودهنگام HIV

آزمایش NAT یا RNA نقش بسیار مهمی در تشخیص زودهنگام ویروس HIV دارد. این آزمایش‌ها اگرچه گران‌تر از سایر روش‌ها هستند و به‌طور معمول در غربالگری‌های عمومی استفاده نمی‌شوند، اما در شرایط خاص، مانند:

• تماس پرخطر اخیر

• وجود علائم اولیه HIV

• یا نتایج منفی آزمایش‌های اولیه با شک به آلودگی

بسیار مفید و قابل اعتماد هستند.

همچنین، این نوع تست‌ها می‌توانند بار ویروسی (viral load) را نیز اندازه‌گیری کنند و به همین دلیل در پایش اثربخشی درمان دارویی HIV کاربرد زیادی دارند.

تست میزان ویروس اچ آی وی (HIV viral load test)

این تست برای ارزیابی میزان عفونت فعال حاصل از ویروس HIV به کار می‌رود. یعنی از طریق این تست می‌توان میزان ویروس HIV در حال رشد و تقسیم را تشخیص داد.

آزمایش‌های نسل چهارم

این گروه از آزمایش‌ها ترکیبی از آزمایش‌های ارزیابی آنتی ‌ژن و آنتی ‌بادی است که (th generation Ag/Ab combination assay4) نام دارند. معروف ترین این گروه از آزمایش‌ها، تست (HIV Ag/Ab combo assay) است. این تست با دقت خوبی آنتی ژن (24P) و عفونت ناشی از HIV را شناسایی می‌کند.

آزمایش کامل خون یا آزمایش (CBC)

با پیشرفت ویروس HIV در بدن شخص مبتلا، معمولاً یکی از بیماری‌های آنمی (کم خونی)، نوتروپنی (کم بودن تعداد نوتروفیل ها) و ترومبوسیتوپنی (کم بودن تعداد پلاکت های خون) پدید می‌آید. بنابراین انجام آزمایش خون می‌تواند اطلاعات کاربردی را در اختیار قرار دهد. در آزمایش کامل خون فاکتورهای مختلف خونی به خصوص مقدار لنفوسیتهای (4CD) مورد ارزیابی قرار می‌گیرند. اگر مقدار لنفوسیت‌های (4CD) از 20 درصد پایین تر باشد، خطر پیدایش عفونت یا بدخیمی ناشی از ایدز وجود دارد.

نتیجه مثبت یا منفی آزمایش HIV

در تفسیر آزمایش ایدز توجه به این موضوع ضروری است که مثبت بودن نتیجه آزمایش (HIV) الزاماً به معنی ابتلا به ایدز نیست. همچنین منفی بودن نتیجه آزمایش، عدم وجود این ویروس در بدن شما را تضمین نمی‌کند. اصطلاحاً گفته می‌شود که ممکن است نتیجه آزمایش شما مثبت کاذب یا منفی کاذب(1) باشد. در واقع نتیجه آزمایش شما نیاز به بررسی‌های بیشتر و انجام آزمایش‌های دیگر دارد. تا در نهایت بتوان به طور قطع ابتلا یا عدم ابتلا شما به بیماری ایدز را تشخیص داد.

مراحل پس از تشخیص مثبت

پس از دریافت تشخیص مثبت، دریافت مراقبت پزشکی فوری ضروری است. شروع درمان ضدویروسی (ART) در اسرع وقت برای تمام افراد مبتلا به HIV به شدت توصیه می‌شود. اگرچه ART نمی‌تواند HIV را درمان کند، اما به افراد کمک می‌کند تا زندگی طولانی و سالمی داشته باشند، چرا که ویروس را کنترل کرده و گاهی آن را به سطوح غیرقابل شناسایی کاهش می‌دهد. دستیابی به بار ویروسی غیرقابل شناسایی بهترین روش برای حفظ سلامت و جلوگیری از انتقال ویروس است.

برای ارزیابی اثربخشی درمان، آزمایش‌های اضافی مانند بار ویروسی و تعداد CD4 انجام می‌شود. همچنین، اطلاع‌رسانی به شریک جنسی و افرادی که از سوزن مشترک استفاده می‌کنند گامی ضروری است تا از سلامت آن‌ها نیز محافظت شود. علاوه بر این، حمایت و مشاوره برای افرادی که با تشخیص جدید مواجه هستند، در دسترس قرار دارد

جمع بندی

• بیماری ایدز (AIDS) مجموعه ای از علائم است که در اثر عفونت ناشی از ویروس (HIV) پدید می‌آید.
• به طور کلی ویروس (HIV) فقط از راه مایعات بدن مانند خون، ترشحات واژن، شیر مادر و منی می تواند از بدن فرد آلوده به دیگری انتقال یابد.
• ویروس (HIV) می‌تواند برای مدت طولانی در بدن شخص مبتلا بدون هیچ علامتی حضور داشته باشد. این دوره، دوره نهفتگی نامیده می‌شود.
• در طول دوره نهفتگی حتی جواب آزمایش فرد هم می‌تواند منفی باشد. ولی شخص مبتلا بدون اینکه اطلاع داشته باشد ناقل است.
• آزمایش‌ها یا تست های تشخیص ابتلا به ویروس (HIV) عبارتند از آزمایش‌های ارزیابی آنتی بادی، آزمایش‌های ارزیابی آنتی ژن، آزمایش‎های نسل چهارم و آزمایش خون یا تست CBC.
• این آزمایش‌ها معمولاً بر اساس نمونه خون انجام می‌شوند. البته در مواردی ممکن است نمونه ادرار یا بزاق دهان مورد ارزیابی قرار گیرد.
• دو آزمون الایزا (Elisa) و تست وسترن بلات (Western blot test) را شامل می‌شود.
• تست‌های ارزیابی آنتی ژن شامل تست (HIV-PCR)، تست (RNA) و تست میزان ویروس اچ آی وی (HIV viral load test) است.
• آزمایش‌های نسل چهارم ترکیبی از آزمایش‌های ارزیابی آنتی ژن و آنتی بادی محسوب می‌شوند.