تست آنتی بادی در منزل

آنتی‌بادی که ایمونوگلوبولین⁽¹⁾ نیز نامیده می‌شود، یک پروتئین محافظ و مدافع است که توسط سیستم ایمنی در پاسخ به حضور یک ماده خارجی به نام آنتی‌ژن تولید می‌شود. آنتی‌بادی‌ها آنتی‌ژن‌ها را می‌شناسند و روی آن می‌چسبند تا آنها را از بدن خارج کنند. طیف وسیعی از مواد توسط بدن به عنوان آنتی‌ژن در نظر گرفته می‌شوند، از جمله ارگانیسم‌های بیماری زا و مواد سمی مانند زهر حشرات.

نحوه ی عملکرد آنتی بادی ها

هنگامی که یک ماده بیگانه(خارجی) وارد بدن می‌شود، سیستم ایمنی می‌تواند آن را به عنوان مهاجم (آنتی‌ژن) شناسایی کند. برای از بین بردن مهاجم (آنتی‌ژن)، سیستم ایمنی از مکانیسم‌های مختلفی استفاده می‌کند. یکی از این مکانیسم‌ها تولید آنتی‌بادی است. آنتی‌بادی‌ها توسط گلبول‌های سفید تخصصی به نام لنفوسیت‌های B (یا سلول‌های B) تولید می شوند. آنتی‌بادی‌ها با اتصال به آنتی‌ژن‌ها به آنها حمله می‌کنند. سلول‌های B و آنتی‌بادی‌ها با هم یکی از مهم‌ترین عملکردهای ایمنی را ایجاد می‌کنند، یعنی شناسایی آنتی‌ژن مهاجم و تولید تعداد زیادی پروتئین محافظ.

انواع مختلف آنتی بادی ها

آنتی‌بادی‌ها در ساختارشان یک ناحیه‌ی ثابت دارند. آنتی‌بادی‌ها با توجه به ناحیه ثابت‌شان به پنج کلاس (دسته) تقسیم می‌شوند. هر کلاس با یک حرف متصل به مخفف کلمه ایمونوگلوبولین (Ig) مشخص می‌شود: IgG، IgM، IgA، IgD، و IgE.

IgA : IgA در پوشش دستگاه تنفسی، دستگاه گوارش، بزاق، اشک و شیر مادر یافت می‌شود. این آنتی‌بادی از دستگاه گوارش نوزادان در برابر عفونت‌های باکتریایی و ویروسی محافظت می‌کند.

IgG : IgG رایج ترین آنتی بادی در بدن است. این آنتی بادی در خون و سایر مایعات بدن وجود دارد و از بدن در برابر عفونت‌های باکتریایی و ویروسی محافظت می‌کند. تشکیل IgG بعد از عفونت یا ایمن سازی ممکن است طول بکشد. این آنتی بادی، آنتی بادی اصلی خون است و توانایی قوی برای اتصال به باکتری‌ها و سموم دارد و در نتیجه نقش مهمی در سیستم دفاعی بیولوژیکی ایفا می‎‌کند. IgG تنها آنتی بادی‌ای است که می‌تواند از جفت عبور کند و وارد بدن نوزاد شود. IgG منتقل شده به نوزاد از او در برابر بیماری‌ها محافظت می‌کند.

IgM : این آنتی‌بادی به طور عمده در خون و مایع لنفاوی یافت می‌شود. IgM اولین آنتی‌بادی است که بدن هنگام مبارزه با عفونت می‌سازد. این آنتی‌بادی نقش کلیدی در دفاع اولیه سیستم ایمنی برای محافظت از بدن دارد.

IgE : IgE به مقدار کمی در خون وجود دارد. این آنتی‌بادی در پاسخ به حساسیت(آلرژی) و انگل ترشح می‌شود. هنگامی که بدن نسبت به آلرژن‌ها(ماده ی حساسیت زا) بیش از حد واکنش نشان می‌دهد یا در حال مبارزه با عفونت ناشی از انگل باشد، مقدار این آنتی‌بادی در خون زیاد می‌گردد.

IgD: این آنتی‌بادی کمتر شناخته شده است و مقادیر کمی از آن در خون وجود دارد.

مطالب مرتبط:

• تفسیر آزمایش کرونا Igm IgG PCR
• تفسیر جواب تست PCR و آزمایش آنتی‌بادی کرونا
• کرونا در کودکان؛ علائم، تشخیص و درمان
• کودکان چه واکسنی بزنند؟ انواع واکسن کرونا کودکان
• بیماری ایدز

سلول های B سیستم ایمنی

سلول‌های B تعداد نامحدودی از آنتی‌ژن‌ها را شناسایی می‌کنند. سلول‌های B آنتی‌ژن‌ها را از طریق پروتئین‌هایی به نام گیرنده‌های آنتی‌ژنی که در سطح آنها وجود دارد، تشخیص می‌دهند. گیرنده آنتی‌ژن یک پروتئین آنتی‌بادی است که ترشح نمی‌شود اما به غشای سلول B متصل است. هر مولکول آنتی‌بادی اساساً مشابه گیرنده آنتی‌ژن سلول B است که آن را تولید کرده است.

مطلب مرتبط:

• ویروس هرپس سیمپلکس چیست؟
• انواع هپاتیت، پیشگیری و راه های انتقال
• بارداری و هپاتیت: هر آنچه باید بدانید
• دوز سوم چی بزنیم؟ شرایط تزریق و عوارض واکسن کرونا
• دوز چهارم چی بزنیم؟ اطلاعاتی درباره دوز چهارم واکسن کرونا

آنتی بادی های از پیش ساخته شده

آنتی‌بادی‌ها کاربردهای مهمی در پزشکی و تحقیقات دارند. برای مثال آنتی‌بادی‌های از پیش ساخته شده که از سرم خون افراد یا حیواناتی که قبلاً آلوده شده‌اند، به دست می‌آیند. این آنتی‌بادی‌ها اغلب در یک ‌سرم به فرد دیگری تجویز می‌شوند تا ایمن‌سازی فوری و غیرفعال در برابر سموم یا میکروب‌های سریع‌الاثر، مانند مارگزیدگی ایجاد شود.

آنتی ژن

هر مولکولی بتواند سیستم ایمنی را تحریک کند آنتی ژن نام دارد. این مولکول ممکن است باکتری، ویروس، ماده غذایی، انواع سم‌ها یا هر سلول بیگانه‌ای باشد.

آزمایش آنتی بادی در آزمایشگاه کیوان

زمانی که عامل عفونی مانند میکروب و ویروس وارد بدن می‌شود، میزان آنتی‌بادی‌های مختلف در بدن افزایش می‌یابد. آنتی‌بادی‌های دیگر به جز IgG و IgM مقدارشان در بدن کم است و به سرعت افت می‌کنند؛ در نتیجه قابلیت ارزیابی در خون را ندارند.

آنتی‌بادی‌ای که مورد ارزیابی قرار می‌گیرد و برای پزشک ارزش دارد IgG می‌باشد. آنتی‌بادی IgG مادام‌العمر در بدن بیمار باقی می‌ماند و به عنوان آنتی‌بادی خاطره از آن یاد می‌شود. آنتی‌بادی IgM در ابتدای بیماری و در مرحله‌ی حاد و فعال بیماری به میزان زیادی افزایش می‌یابد. هر چند که IgM هم بعد از مدتی کاهش می‌یابد. پس آنتی‌بادی‌ها به جز IgG و IgM میزانشان در بدن کم است. در واقع هم کمتر تولید می‌شوند و هم در برابر عفونت‌های ویروسی به‌سرعت کاهش پیدا می‌کنند. به همین دلیل قابلیت ارزیابی ندارد.

مطالب مرتبط:

• بیماری سندرم گیلن باره
• اهمیت مصرف پروبیوتیک ها و تاثیر آن بر بیماری کرونا
• بررسی بیماری عفونی از علل بروز تا راه درمان
• هر آنچه از بیماری هاری باید بدانیم
• درمان سرطان خون، علت و نشانه آن