2 فوتی از تب کریمه کنگو در ایران سال 1402 | راه پیشگیری چیست؟

زمان مطالعه این مطلب: 2 دقیقه

دکتر محمدرضا شیرزادی، رئیس گروه مدیریت بیماری‌های قابل انتقال بین انسان و حیوان وزارت بهداشت، عنوان کرد: از ابتدای سال جاری تاکنون 60 نفر به بیماری تب کریمه کنگو مبتلا شده‌اند که از این تعداد 3 نفر نیز متأسفانه فوت کرده‌اند. اما این بیماری دقیقا چیست و با سلامتی بدن چه می‌کند؟

حقایق کلیدی درباره تب کریمه کنگو

ویروس تب خونریزی دهنده کریمه کنگو (CCHF) باعث شیوع شدید تب خونریزی دهنده ویروسی می‌شود.
شیوع CCHF دارای نرخ مرگ و میر تا 40٪ است.
این ویروس در درجه اول از کنه‌ها و دام‌ها به مردم منتقل می‌شود. انتقال از انسان به انسان می تواند در نتیجه تماس نزدیک با خون، ترشحات، اندام‌ها یا سایر مایعات بدن افراد آلوده رخ دهد.CCHF در آفریقا، بالکان، خاورمیانه و آسیا، در کشورهای جنوب 50 موازی شمالی بومی است. هیچ واکسنی برای انسان‌ها و حیوانات وجود ندارد.

علائم تب کریمه کنگو

طول دوره کمون بستگی به نحوه اکتساب ویروس دارد. پس از عفونت توسط گزش کنه، دوره کمون معمولا یک تا سه روز و حداکثر نه روز است. دوره کمون پس از تماس با خون یا بافت‌های آلوده معمولاً 5 تا 6 روز و حداکثر 13 روز است.

شروع علائم ناگهانی همراه با تب، میالژی، (درد عضلانی)، سرگیجه، درد و سفتی گردن، کمردرد، سردرد، چشم درد و فتوفوبیا (حساسیت به نور) است. ممکن است در اوایل حالت تهوع، استفراغ، اسهال، درد شکم و گلودرد، به دنبال آن نوسانات خلقی شدید و گیجی وجود داشته باشد. پس از دو تا چهار روز، بی‌قراری ممکن است با خواب‌آلودگی، افسردگی و بی‌حالی جایگزین شود، و درد شکم ممکن است در ربع بالایی سمت راست، با هپاتومگالی قابل تشخیص (بزرگ شدن کبد) موضعی شود.

سایر علائم بالینی عبارتند از تاکی کاردی (ضربان قلب سریع)، لنفادنوپاتی (بزرگ شدن غدد لنفاوی) و بثورات پتشیال (بثورات ناشی از خونریزی در پوست) در سطوح داخلی مخاطی، مانند دهان و گلو، و روی پوست. پتشی ممکن است جای خود را به بثورات بزرگتری به نام اکیموز و سایر پدیده‌های خونریزی‌دهنده بدهد. معمولاً شواهدی از هپاتیت وجود دارد و بیماران شدیداً بدحال ممکن است پس از روز پنجم بیماری دچار زوال سریع کلیه، نارسایی ناگهانی کبد یا نارسایی ریوی شوند.

دکتر شیرزادی در انتها تاکید کرد که مردم از ذبح دام به شیوه سنتی خودداری کنند و صرفاً گوشت دام‌های خریداری‌شده از کشتارگاه را مصرف کنند و تا 24 ساعت گوشت و لاشه دام در یخچال نگهداری شود، از قطعه‌قطعه کردن دام‌هایی که ذبح آنها غیربهداشتی بوده خودداری کنند. افرادی که در مناطق روستایی با دام‌ها تماس مستقیم دارند از دستکش استفاده کنند و از جدا کردن کنه‌های روی بدن دام‌ها اجتناب کنند.