شیوع هپاتیت A و هپاتیت E در بین اهداکنندگان خون در تهران، ایران

زمان مطالعه این مطلب: 2 دقیقه

جهت مشاهده مقاله اصلی کلیک کنید.

مقدمه و توضیح

ویروس هپاتیت A (HAV) و ویروس هپاتیت (HEV) E علل اصلی هپاتیت حاد ویروسی در سراسر جهان هستند. این ویروس‌ها از طریق مدفوع آلوده، تماس دهانی یا از طریق آب آلوده منتشر می‌شوند. HEV یا هپاتیت E می‌تواند از طریق حیوانات به انسان از تماس با مایعات عفونی بدن حیوانات آلوده، انتقال فرآورده‌های خونی آلوده و انتقال عمودی (مادر-جنین) منتقل شود.

برخی از عفونت‌ها مانند HAV یا هپاتیت A در بیماران هموفیلی با کنسانتره‌های فاکتور Vlll و lX درمان شده و در موارد سرطانی با فاکتورهای chemotactic مثل interleukin-2 تحت درمان قرار گرفته اند.

امروزه به دنبال استفاده از فاکتورهای انعقادی درمان شده یا مصنوعی، خطر انتقال HAV ترسناک شده است. در بسیاری از کشورهای در حال توسعه، بروز و شیوع این عفونت‌ها ارتباط بسیار نزدیکی با سطح پایین بهداشت و فرهنگ اجتماعی-اقتصادی دارد.

با این وجود، عفونت‌ها و شیوع پراکنده، در کشورهای توسعه یافته گزارش شده‌اند که عمدتا با سفر به مکان‌های بومی و اپیدمی مانند مناطق گرمسیری و غیر گرمسیری همراه بوده است. هپاتیت A منجر به بیماری حاد کبدی می‌شود و اغلب در اوایل زندگی رخ می‌دهد. دامنه بالینی هپاتیت A از عفونت بدون علامت تا هپاتیت سریع متغیر است. در سراسر جهان، سالانه حدود 1.5 میلیون نفر از مبتلایان، عفونت علامت دار را تجربه می‌کنند.

هپاتیت E گاهی اوقات به یک بیماری حاد و شدید کبدی تبدیل می‌شود و در حدود 2 درصد از موارد کشنده است. بیشتر عفونت‌های HEV در اواخر دوران کودکی یا بزرگسالی به دست می‌آیند. عفونت HEV منتقل شده از طریق انتقال خون قبلاً در برخی از کشورهای صنعتی گزارش شده است.

در گروه‌های پرخطر مانند زنان باردار، کودکان، افراد دارای نقص در ایمنی و پیوندی که عفونت HEV ممکن است منجر به بیماری‌های خطرناک کبدی مرتبط با انتقال خون شود، باید احتیاط کرد.

اهداف

هدف از این مطالعه تعیین شیوع سرمی HAV و HEV در بین گروهی از اهداکنندگان خون در شهر تهران است.

مواد و روش ها

یک مطالعه مقطعی از تیرماه ۱۳۹۳ تا آذر ۱۳۹۳ بر روی ۵۵۹ اهداکننده خون مراجعه کننده به پایگاه انتقال خون تهران انجام شد. نمونه‌های سرم برای آنتی بادی‌های HAV و HEV با استفاده از روش ایمونوسوربنت متصل به آنزیم مورد آزمایش قرار گرفتند.

نتیجه

در این مطالعه ۵۳۶ مورد (۹۵.۹%) مرد و ۲۳ (۴.۱ %) زن با میانگین سنی ۳۸ سال بودند. از مجموع ۵۵۹ اهداکننده خون، ۱۰۷ نفر (۱۹.۱ درصد) اهداکننده بار اول، ۱۶۳ (۲۹.۲ درصد) اهداکننده ناقص و ۲۸۹ نفر (۵۱.۷درصد) اهداکننده مستمر بوده‌اند. Anti-HAV در ۳۹۵ (۷۰.۷%) و anti-HEV در ۴۵ (۸.۱%) از اهداکنندگان خون یافت شد.

شیوع سرمی HAV و HEV با افزایش سن افزایش یافت. از نظر وضعیت ضد HAV و anti-HEV بین جنسیت تفاوت معنی داری وجود نداشت. شیوع سرمی HAV و HEV به طور معنی ‌داری با سطح تحصیلات مرتبط بود که در آن اهداکنندگان با سطح تحصیلات بالاتر، میزان شیوع HAV و HEV پایین‌تری داشتند. شیوع سرمی HAV و HEV در اهداکنندگان معمولی و از بین رفته به طور قابل توجهی بیشتر از اهداکنندگان بار اول بود.