آرتروز گردن چیست؟ (علل، علائم و روش‌های درمانی)

زمان مطالعه این مطلب: 11 دقیقه

آرتروز گردن یا اسپوندیلوز گردنی، یکی از مشکلات شایع در میان بیشتر افراد بالای 60 سال است که می‌تواند به تدریج کیفیت زندگی افراد را تحت تاثیر قرار دهد. این بیماری که به طور عمده به تخریب مفاصل، استخوان‌ها و دیسک‌های ستون فقرات گردنی مربوط می‌شود، در واقع نوعی استئوآرتریت است که اغلب با افزایش سن بروز می‌کند. طبق آمار، بیش از 85 درصد از افراد بالای 60 سال با این بیماری مواجه می‌شوند، بنابراین آشنایی با علائم، علل و روش‌های درمان آن برای بسیاری از افراد ضروری است.

با توجه به این که آرتروز گردن می‌تواند به تدریج زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد، آگاهی از علائم آرتروز گردن و درمان‌های موجود برای کنترل آن بسیار حائز اهمیت است. در این مقاله، به بررسی دقیق علل، علائم ، و روش‌های درمانی مختلف برای مدیریت این بیماری خواهیم پرداخت.

آرتروز گردن چیست؟

آرتروز گردن می‌تواند مانند دیسک گردن، منجر به درد مزمن، سفتی و محدودیت حرکت در ناحیه گردن شود که نه تنها باعث کاهش انعطاف‌پذیری در این ناحیه، بلکه می‌تواند به اعصاب گردن فشار وارد کند. موجب علائمی مانند بی‌حسی یا ضعف در دست‌ها و بازوها شود.

علل این بیماری شامل فرسایش طبیعی مفاصل، آسیب‌های قبلی به ستون فقرات، و عوامل ژنتیکی است که ممکن است در بروز آن تاثیرگذار باشند.

علائم آرتروز گردن: از درد و سفتی تا عوارض جدی‌تر

بسیاری از افراد مبتلا به آرتروز گردن ممکن است علائم قابل توجهی نداشته باشند و هیچ گونه ناراحتی جدی را تجربه نکنند. با این حال، اغلب افراد حداقل مقداری درد و سفتی مزمن را احساس می‌کنند که با گذشت زمان ممکن است شدت یابد. این درد معمولاً در ناحیه گردن، شانه‌ها و گاهی در قسمت‌های بالایی پشت یا بازوها احساس می‌شود.

با پیشرفت بیماری، علائم ممکن است پیچیده‌تر شوند، به ویژه اگر اعصاب نخاعی تحت فشار قرار گیرند. این فشردگی اعصاب می‌تواند منجر به مشکلاتی مانند بی‌حسی، ضعف و دردهای تیر کشنده در بازوها یا دست‌ها شود. در برخی از موارد شدیدتر، آرتریت گردن می‌تواند توانایی فرد را در انجام فعالیت‌های روزانه یا کار به طور قابل توجهی محدود کند.

در شرایط حاد، علائم می‌توانند به مشکلات جدی‌تر منجر شوند، مانند از دست دادن کنترل مثانه یا روده که نیاز به مراقبت‌های پزشکی فوری دارد. این عوارض جدی ممکن است نشان‌دهنده فشرده شدن شدید نخاع یا اعصاب گردن باشد که در صورت درمان نکردن به موقع، ممکن است عواقب جبران‌ناپذیری به دنبال داشته باشد.

درک علائم آرتروز گردن و تشخیص زودهنگام می‌تواند به جلوگیری از پیشرفت آن کمک کند و از بروز مشکلات شدیدتر جلوگیری نماید.

بخش	توضیحات
علل آرتروز گردن	ساییدگی و تحلیل رفتن دیسک‌های گردن با افزایش سن، استفاده طولانی‌مدت از گردن در وضعیت نامناسب (مانند کار با کامپیوتر یا موبایل)، آسیب‌های گردن ناشی از تصادف یا ضربه، سابقه خانوادگی آرتروز و بیماری‌های مفصلی، بیماری‌های التهابی مانند آرتریت روماتوئید
علائم آرتروز گردن	درد و سفتی گردن، به‌ویژه پس از بیدار شدن کاهش دامنه حرکتی گردن  سردرد، به‌ویژه در ناحیه پسِ سر  احساس گزگز، بی‌حسی یا ضعف در بازوها و دست‌ها،  صدا دادن یا تق‌تق کردن گردن هنگام حرکت  سرگیجه و عدم تعادل در موارد شدید
عوامل خطر آرتروز گردن	افزایش سن: شایع‌ترین علت آرتروز گردن سبک زندگی کم‌تحرک: نشستن‌های طولانی و کمبود ورزشوضعیت بدنی نامناسب: خم کردن بیش از حد گردن هنگام کار یا مطالعهشغل‌های پرخطر: مانند رانندگی طولانی‌مدت، کار با رایانه، یا مشاغلی که نیاز به حرکات تکراری گردن دارند چاقی: افزایش فشار بر مهره‌های گردنی سیگار کشیدن: کاهش جریان خون به مهره‌ها و دیسک‌های گردن

علت آرتروز گردن چیست؟

آرتروز گردن که به عنوان آرتریت “ساییدگی” نیز شناخته می‌شود، یک بیماری دژنراتیو است که زمانی اتفاق می‌افتد که دیسک‌های غضروفی بین استخوان‌های ستون فقرات گردنی (مهره‌ها) خراب یا آسیب می‌بینند. دیسک‌ها به‌طور طبیعی به‌عنوان بالشتک‌های ژل‌مانند عمل کرده و مانع از اصطکاک و تماس مستقیم مهره‌ها با یکدیگر می‌شوند.

با گذشت زمان و افزایش سن، این دیسک‌ها به تدریج خشک و فرسوده می‌شوند، به طوری که خاصیت ارتجاعی و انعطاف‌پذیری خود را از دست داده و ممکن است به تدریج صاف شوند. این تغییرات می‌تواند منجر به کاهش فضای بین مهره‌ها و ایجاد فشردگی در ناحیه گردن گردد.

علاوه بر این، آسیب تدریجی به دیسک‌ها و غضروف‌ها می‌تواند بدن را وادار کند تا به‌طور طبیعی برای جبران این آسیب‌ها، رشد برآمدگی‌های استخوانی به نام استئوفیت‌ها یا خارهای استخوانی را تحریک کند. این رشد‌های اضافی استخوانی به مرور زمان می‌توانند باعث فشار بر روی اعصاب و نخاع شوند.

در مجموع، آرتروز گردن ناشی از فرآیندهای تدریجی فرسایش دیسک‌ها و استخوان‌ها است که معمولاً در اثر بالا رفتن سن، آسیب‌های مکرر یا استفاده بیش از حد از گردن به مرور زمان ایجاد می‌شود.

برخی از مهمترین علل و عوامل خطر ساییدگی گردن، عبارتند از:

• پیری و فرایند طبیعی فرسایش غضروف‌ها

• عوامل ژنتیکی و ارثی
• آسیب‌ها و ضربه‌های گردن (مثلاً تصادفات)
• وضعیت‌های شغلی و سبک زندگی
• فعالیت‌های ورزشی یا حرکات تکراری
• بیماری‌های زمینه‌ای (مثلاً دیابت یا بیماری‌های التهابی)

آرتریت روماتوئید و سایر بیماری‌های التهابی مفاصل، باعث ایجاد التهاب در مفاصل و آسیب به غضروف‌ها می‌شوند. این التهاب می‌تواند منجر به تخریب غضروف‌ها، کاهش فضای بین مهره‌ها و در نهایت بروز آرتروز گردن شود. این نوع بیماری‌ها به دلیل تاثیرات طولانی‌مدت التهاب بر ساختارهای مفصلی، خطر ابتلا به آرتروز را افزایش می‌دهند و ممکن است به مشکلات جدی‌تری مانند محدودیت حرکت و درد مزمن منجر شوند.

بیشتر بخوانید: آیا می دانید علت درد استخوان دست چیست؟ (راهنمای جامع علائم+درمان+پیشگیری)

روش‌های مختلف برای تشخیص آرتروز گردن

تشخیص آرتروز گردن یک فرآیند چند مرحله‌ای است که نیاز به ارزیابی دقیق علائم، تاریخچه پزشکی، معاینه فیزیکی و استفاده از روش‌های تصویربرداری و آزمایش‌های مختلف دارد.

پزشکان با توجه به علائم بالینی و اطلاعات به دست آمده از این روش‌ها، می‌توانند تشخیص صحیحی از وضعیت گردن بیمار ارائه دهند و بهترین روش درمانی را انتخاب کنند. در ادامه، به بررسی روش‌های مختلف برای تشخیص آرتروز گردن پرداخته‌ایم.

1. ارزیابی علائم و تاریخچه پزشکی

اولین قدم در تشخیص آرتروز گردن، ارزیابی علائم بیمار و تاریخچه پزشکی او است. پزشک به دقت به شرح حال بیمار گوش می‌دهد و علائمی مانند درد گردن، محدودیت حرکت، بی‌حسی یا ضعف در دست‌ها را بررسی می‌کند.

تاریخچه پزشکی بیمار نیز می‌تواند شامل اطلاعاتی در مورد مشکلات قبلی گردن، آسیب‌های گذشته یا هر بیماری زمینه‌ای مانند دیابت یا آرتریت روماتوئید باشد که احتمال بروز آرتروز را افزایش می‌دهد.

2. معاینه فیزیکی

در مرحله بعد، پزشک با انجام معاینه فیزیکی دقیق، به ارزیابی وضعیت گردن بیمار می‌پردازد. او حرکت‌های مختلف گردن را بررسی کرده و هرگونه محدودیت در حرکت، حساسیت یا درد را ارزیابی می‌کند. همچنین ممکن است برای ارزیابی وضعیت عصبی، قدرت عضلات و واکنش‌های عصبی بیمار را آزمایش کند.

3. تصویربرداری رادیولوژیک

برای تأیید تشخیص، پزشکان معمولاً از روش‌های تصویربرداری رادیولوژیک استفاده می‌کنند، که به شناسایی آسیب‌های ساختاری در ستون فقرات گردنی کمک می‌کند. این روش‌ها شامل رادیوگرافی، تصویربرداری با ام‌آرآی و سی‌تی‌اسکن هستند.

4. رادیوگرافی X-ray

رادیوگرافی یا X-ray معمول‌ترین روش تصویربرداری برای بررسی آرتروز گردن است. این تصویربرداری می‌تواند تغییرات استخوانی مانند خارهای استخوانی (استئوفیت‌ها) و کاهش فاصله دیسک‌ها را نشان دهد. با این حال، رادیوگرافی قادر به نمایش آسیب‌های نرم‌افزاری مانند آسیب به دیسک‌ها یا اعصاب نمی‌باشد.

5. تصویربرداری با ام‌ آر آی

ام‌ آر آی یا MRI، تصویربرداری دقیق‌تری است که می‌تواند آسیب‌های غضروف‌ها، دیسک‌ها و اعصاب را نشان دهد. این روش به ویژه برای شناسایی فشردگی اعصاب و مشکلات دیگر در ستون فقرات گردنی مفید است.

6. انجام سی‌ تی‌ اسکن

سی‌ تی‌ اسکن نیز یک روش تصویربرداری دقیق است که به پزشک کمک می‌کند تا تصاویر سه‌بعدی از ستون فقرات گردنی بدست آورد. این روش معمولاً زمانی استفاده می‌شود که پزشک بخواهد تصاویر دقیق‌تری از ساختارهای استخوانی و مفصلی تهیه کند.

7. آزمایش‌های خون

آزمایش‌های خون معمولاً برای رد کردن سایر بیماری‌های التهابی یا عفونی انجام می‌شوند. این آزمایش‌ها به شناسایی علائم التهاب و بررسی وضعیت کلی سلامتی بیمار کمک می‌کنند. شما می توانید از خدمات آزمایش در منزل کیوان استفاده کنید، و از سلامت خود مطمئن شوید.

8. الکترو میوگرافی

الکترو میوگرافی (EMG) برای بررسی فعالیت الکتریکی عضلات و اعصاب استفاده می‌شود. این آزمایش می‌تواند فشردگی یا آسیب به اعصاب گردنی را شناسایی کرده و به پزشک در تشخیص دقیق‌تر کمک کند.

9. آزمایشات عصبی و تست‌های عملکردی

آزمایشات عصبی مانند تست‌های واکنش‌های رفلکسی و حس، به ارزیابی عملکرد اعصاب و توانایی‌های حرکتی بیمار کمک می‌کنند. این تست‌ها می‌توانند نشان دهند که آیا فشردگی یا آسیب به اعصاب گردنی وجود دارد که منجر به علائمی مانند بی‌حسی یا ضعف در دست‌ها شده است.

با استفاده از این روش‌های تشخیصی، پزشک می‌تواند به طور دقیق آرتروز گردن را تشخیص داده و درمان‌های مناسب را برای کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی بیمار پیشنهاد دهد.

علت آرتروز گردن و درد دست چپ و راست

آرتروز گردن یا اسپوندیلوز گردنی زمانی رخ می‌دهد که غضروف‌های بین مهره‌های گردنی دچار فرسایش شده و دیسک‌های بین مهره‌ای خشک می‌شوند. این تغییرات به دلیل افزایش سن و فرسایش طبیعی غضروف‌ها اتفاق می‌افتند، اما عوامل دیگری مانند آسیب‌های قبلی، استفاده بیش از حد از گردن، یا شرایط ژنتیکی نیز می‌توانند در بروز این بیماری مؤثر باشند.

در این حالت، استخوان‌ها ممکن است برای جبران آسیب‌ها رشد کنند، و به خارهای استخوانی یا استئوفیت‌ها تبدیل شوند که می‌توانند بر اعصاب اطراف فشار وارد کنند. درد استخوان دست، به ویژه در دست چپ و راست، به دلیل فشار بر اعصاب نخاعی گردنی ایجاد می‌شود.

این اعصاب مسئول ارسال سیگنال‌های حسی و حرکتی به دست‌ها هستند. هنگامی که دیسک‌ها یا استخوان‌ها به اعصاب فشار می‌آورند، علائمی مانند درد، بی‌حسی یا ضعف در دست‌ها به وجود می‌آید. به این حالت معمولاً «رادیکولوپاتی گردنی» گفته می‌شود. درد ممکن است فقط در یک دست یا هر دو دست حس شود، و اغلب با حرکات خاص گردن تشدید می‌شود.

در مجموع، آرتروز گردن با ایجاد تغییرات در ساختار ستون فقرات گردنی، می‌تواند منجر به درد و مشکلاتی در اعصاب گردنی شده که در نهایت به دست‌ها منتقل می‌شود.

روش‌های درمان آرتروز گردن چگونه است؟

هدف اصلی از درمان، کاهش درد، بهبود حرکت و جلوگیری از پیشرفت بیماری است. به طور کلی دسته بندی روش های درمان آرتروز برای گردن عبارتند از:

• درمان‌های دارویی
• درمان‌های غیر دارویی
• درمان‌های پیشرفته

هر کدام از موارد فوق برای درمان آرتروز گردن استفاده می شود. در اینجا به بررسی روش‌ های مختلف درمانی برای آرتروز گردن می‌پردازیم.

درمان‌ های دارویی برای آرتروز در گردن

درمان‌های دارویی برای کاهش درد و التهاب ناشی از آرتروز گردن بسیار موثر هستند. مسکن‌ها و داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن و ناپروکسن به طور معمول برای کاهش درد و التهاب تجویز می‌شوند.

همچنین، داروهای شل‌کننده عضلات برای کاهش اسپاسم‌های عضلانی گردن مفید هستند. داروهای ضد افسردگی یا ضد اضطراب نیز در برخی موارد برای تسکین درد مزمن و بهبود خواب تجویز می‌شوند. در موارد شدید، تزریق استروئیدها یا داروهای موضعی نیز ممکن است برای کاهش التهاب و تسکین درد استفاده شود.

درمان‌های غیر دارویی

در کنار داروها، درمان‌های غیر دارویی نقش مهمی در کاهش درد و بهبود وضعیت گردن دارند. فیزیوتراپی و ورزش درمانی با تقویت عضلات گردن و بهبود دامنه حرکتی مفاصل گردن کمک می‌کنند.

تغییرات در سبک زندگی، مانند رعایت وضعیت صحیح نشستن و استفاده از پشتی‌های گردنی مناسب، می‌تواند به کاهش درد و پیشگیری از تشدید بیماری کمک کند. استفاده از یخ و گرما برای تسکین درد و التهاب و ماساژ درمانی برای شل کردن عضلات نیز می‌تواند مؤثر باشد.

درمان‌های پیشرفته

در صورتی که درمان‌های اولیه مؤثر نباشند، درمان‌های پیشرفته مانند تزریق استروئیدها یا مسکن‌های موضعی برای کاهش التهاب و درد مورد استفاده قرار می‌گیرند.

بلوک عصبی و تحریک عصبی از دیگر روش‌های پیشرفته هستند، که به کاهش درد مزمن کمک می‌کنند. لیزر درمانی نیز به عنوان یک روش غیرتهاجمی می‌تواند برای تسکین درد و بهبود جریان خون در ناحیه گردن مفید باشد.

جراحی برای درمان موثر

در صورتی که روش‌های دیگر موثر واقع نشوند، جراحی به عنوان گزینه نهایی برای درمان آرتروز گردن در نظر گرفته می‌شود. این روش معمولاً برای افرادی که به شدت از درد و محدودیت حرکت رنج می‌برند و دیگر درمان‌ها نتایج مثبتی نداشته‌اند، پیشنهاد می‌شود.

جراحی ممکن است شامل جراحی‌های ديسککتومی یا فیوژن مهره‌ها باشد. مزایای جراحی شامل کاهش درد شدید و بهبود حرکت است، اما معایب آن شامل دوره بهبودی طولانی، عوارض احتمالی و نیاز به مراقبت‌های بعد از عمل است. روند بهبودی معمولاً به چندین ماه زمان نیاز دارد، و فیزیوتراپی پس از عمل می‌تواند در بهبود سریع‌تر عملکرد گردن مؤثر باشد.

لیستی از مسکن‌های قوی برای درد آرتروز گردن و عوارض آن‌ها

درمان درد آرتروز گردن معمولاً با استفاده از مسکن‌ها و داروهای ضد التهاب انجام می‌شود. این داروها می‌توانند به تسکین درد و بهبود کیفیت زندگی کمک کنند، اما ممکن است عوارض جانبی نیز داشته باشند. در اینجا به برخی از مسکن‌های رایج برای درد آرتروز گردن و عوارض احتمالی آن‌ها اشاره می‌کنیم.

نوع دارو	مثال‌ها	مکانیسم اثر	عوارض جانبی
مسکن‌های موضعی	پمادهای کپسایسین، پماد Icy Hot	تحریک اعصاب سطحی برای کاهش درد	سوزش، قرمزی، تحریک پوست، حساسیت پوستی
داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)	ایبوپروفن (ادویل)، سلکوکسیب (سلبرکس)	کاهش التهاب و درد	زخم معده، خونریزی داخلی، افزایش فشار خون، آسیب کلیوی
تیلنول (استامینوفن)	استامینوفن	تسکین دردهای خفیف تا متوسط	آسیب کبدی (به‌ویژه با مصرف زیاد یا همراه الکل)
کورتیکواستروئیدهای خوراکی	پردنیزون، دگزامتازون	کاهش التهاب در مواقع حاد	افزایش وزن، پوکی استخوان، دیابت، مشکلات گوارشی، افزایش خطر عفونت
تزریق کورتیکواستروئید	تزریق در فضای بین مهره‌ها	کاهش التهاب و درد موضعی	عفونت، خونریزی، افزایش سطح قند خون، آسیب بافتی
شل‌کننده‌های عضلانی دهانی	سایکلوبنزاپرین	کاهش اسپاسم و درد عضلانی	خواب‌آلودگی، خشکی دهان، سرگیجه، تهوع، وابستگی
مسکن‌های اپیوئیدی	مرفین، هیدروکدون	تسکین درد شدید و کوتاه‌مدت	اعتیاد، خواب‌آلودگی، یبوست، تهوع، مشکلات تنفسی
داروهای ضد افسردگی	آمی‌تریپتیلین، دولوکستین	کاهش درد مزمن عصبی	خواب‌آلودگی، خشکی دهان، یبوست، افزایش وزن، تغییرات خلقی

استفاده از هر یک از این داروها باید تحت نظر پزشک انجام شود، تا از بروز عوارض جانبی جدی جلوگیری گردد و بهترین نتیجه برای مدیریت درد آرتروز گردن حاصل شود.

در آرتروز گردن چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

آرتروز گردن یک بیماری تدریجی است که علائم آن ممکن است به تدریج و در طول زمان شروع شود. با این حال، در برخی موارد، علائم می‌توانند شدیدتر شوند و نیاز به درمان حرفه‌ای داشته باشند. در اینجا برخی از مواردی که باید به پزشک مراجعه کنید، آورده شده است:

• درد شدید یا مزمن
• مشکلات عصبی مانند بی‌حسی یا ضعف در دست‌ها و پاها
• مشکلات حرکتی
• درد همراه با سردرد یا درد پشت چشم
• وجود علائم ناگهانی یا غیرمعمول

مراجعه به پزشک در مراحل اولیه می‌تواند به مدیریت بهتر درد و جلوگیری از آسیب‌های بیشتر به مفاصل گردن کمک کند.

غذاها و مکمل‌های مفید برای آرتروز گردن: بایدها و نبایدها

تغذیه مناسب نقش بسیار مهمی در مدیریت آرتروز گردن دارد. برخی غذاها و مکمل‌ها می‌توانند به کاهش التهاب، تسکین درد و بهبود سلامت مفاصل کمک کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است وضعیت بیماری را تشدید کنند. در ادامه، بایدها و نبایدهای غذایی برای افرادی که مبتلا به آرتروز گردن هستند، آورده شده است.

بایدها:

1. غذاهای ضدالتهابی: مصرف مواد غذایی که خواص ضدالتهابی دارند می‌تواند به کاهش التهاب مفاصل کمک کند. غذاهایی مانند ماهی‌های چرب (مثل سالمون، ساردین و تن) حاوی امگا-3 هستند که التهاب را کاهش می‌دهند.
2. سبزیجات و میوه‌های رنگارنگ: سبزیجات برگ‌سبز مانند اسفناج، کلم پیچ و میوه‌هایی مانند توت فرنگی، آلبالو، گیلاس به دلیل دارا بودن آنتی‌اکسیدان‌ها و ویتامین C، به تقویت غضروف‌ها و کاهش التهاب کمک می‌کنند.
3. مکمل‌های گلوکوزامین و کندروئیتین: این مکمل‌ها می‌توانند به کاهش درد و بهبود عملکرد مفاصل در آرتروز کمک کنند.
4. زردچوبه و زنجبیل: این دو ماده به دلیل خواص ضدالتهابی خود در کاهش درد و تورم مفاصل موثر هستند. استفاده از پودر زردچوبه یا افزودن زنجبیل تازه به غذاها می‌تواند مفید باشد.
5. ویتامین D و کلسیم: ویتامین D برای جذب کلسیم ضروری است که برای حفظ سلامت استخوان‌ها و مفاصل اهمیت دارد. مصرف مواد غذایی غنی از کلسیم مانند لبنیات کم چرب، سبزیجات سبز و ماهی توصیه می‌شود.

نبایدها:

1. غذاهای فرآوری‌شده و قندهای تصفیه‌شده: غذاهایی که دارای قندهای تصفیه‌شده، چربی‌های ترانس و مواد نگهدارنده هستند می‌توانند التهاب را افزایش دهند و بیماری را تشدید کنند.
2. چربی‌های اشباع‌شده: مصرف زیاد چربی‌های حیوانی مانند گوشت قرمز، سوسیس و کالباس می‌تواند التهاب را افزایش دهد.
3. الکل: مصرف زیاد الکل می‌تواند روند التهابی را تشدید کند و بر روی مفاصل تأثیر منفی بگذارد.
4. نمک: مصرف زیاد نمک و غذاهای شور می‌تواند باعث احتباس مایعات و تشدید التهاب در مفاصل شود.

با انتخاب صحیح مواد غذایی و مکمل‌ها، می‌توانید به مدیریت بهتر آرتروز گردن کمک کرده و علائم بیماری را کاهش دهید. ترکیب تغذیه مناسب با درمان‌های پزشکی و فعالیت‌های فیزیکی می‌تواند کیفیت زندگی شما را بهبود بخشد.

راهکارهای پیشگیری از ساییدگی گردن

برای پیشگیری از آرتروز گردن، بهتر است از نشستن طولانی‌مدت خودداری کنید و به طور منظم وضعیت بدن خود را اصلاح کنید تا فشار کمتری به گردن وارد شود. انجام تمرینات ورزشی مخصوص گردن و تقویت عضلات آن می‌تواند به بهبود انعطاف‌پذیری و کاهش فشار بر روی مفاصل گردنی کمک کند.

استفاده از بالش‌های ارگونومیک که گردن را در وضعیت صحیح نگه دارند و خوابیدن در وضعیت مناسب، می‌تواند از ایجاد فشار اضافی بر گردن جلوگیری کند.

حرکات مکرر یا فشار بیش از حد به گردن می‌تواند باعث فرسایش زودرس مفاصل شود، بنابراین بهتر است از انجام حرکات تکراری و سنگین با گردن خود اجتناب کنید. هنگام استفاده از تلفن همراه یا کامپیوتر، گردن خود را در وضعیت صحیح نگه دارید و از خم کردن گردن به مدت طولانی خودداری کنید تا از فشار اضافی جلوگیری شود.

علل و علائم آرتروز گردن را جدی بگیرید

حدود 50 تا 70 درصد از افراد بالای 45 سال علائم درد و سفتی گردن را در طول زندگی خود تجربه می‌کنند. شیوع آرتروز گردن در افرادی که سبک زندگی کم‌تحرک دارند یا مدت طولانی با کامپیوتر کار می‌کنند، تا 60 درصد بیشتر از سایرین است. افراد مبتلا به چاقی یا اضافه‌وزن، 2 تا 3 برابر بیشتر در معرض ابتلا به آرتروز گردن هستند.

برای پیشگیری از آرتروز گردن، توجه به تغییرات سبک زندگی، انجام تمرینات ورزشی مناسب و اصلاح وضعیت بدن بسیار مهم است. اگرچه درمان‌های مختلفی وجود دارند که می‌توانند علائم را کاهش دهند، اما تشخیص و درمان زودهنگام این بیماری می‌تواند از بروز عوارض جدی و محدودیت‌های حرکتی جلوگیری کند و کیفیت زندگی افراد را بهبود بخشد.