آنچه باید درباره اوتیسم بدانید!
اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک بیماری عصبی رشدی است که معمولا در دوران کودکی تشخیص داده می‌شود. اما ASD یک طیف است و شامل شرایط مختلف. ASD نحوه تعامل و ارتباط کودک شما را تغییر می‌دهد. اما اگر مثل خیلی‌های دیگر شما هم می‌خواهید بدانید که اوتیسم دقیقا چیست تا پایان این مقاله از مجله سلامت کیوان همراه ما باشید تا به علت بروز، علائم و روش‌های تشخیص و پیشگیری از این اختلال بپردازیم
اوتیسم چیست؟
اوتیسم که امروزه اختلال طیف اوتیسم (ASD) نامیده می‌شود، یک اختلال عصبی رشدی است. این وضعیت یک ناتوانی رشدی است که به دلیل تفاوت مغز کودک شما ایجاد می‌شود. افراد مبتلا به ASD ممکن است رفتار، تعامل و یادگیری به شیوه‌هایی متفاوت از افراد دیگر داشته باشند. آنها ممکن است در تعاملات اجتماعی و در تفسیر و استفاده از ارتباطات غیرکلامی و کلامی مشکل داشته باشند.
اوتیسم به این معنی است که فرزند شما ممکن است موارد زیر را داشته باشد:
- مشکلات در تعامل با افراد دیگر یا تفاوت در نحوه تعامل آنها با دیگران.
- مشکل در استفاده و درک ارتباطات غیرکلامی، مانند تماس چشمی، حرکات و حالات چهره.
- تاخیر یا عدم رشد زبان
- مشکل در شکل گیری و درک روابط
- رفتارهای حرکتی تکراری، مانند تکان دادن بازوها، تکان دادن بدن، یا گفتار و بازی تکراری.
- علایق شدید یا غیرعادی
- بیزاری‌های حسی، مانند بیزاری از صداهای بلند.
اینکه فرزند شما چقدر می‌تواند در زندگی روزمره خوب عمل کند به شدت علائم او بستگی دارد. با توجه به اینکه ASD از نظر شدت و اختلالات روزمره بسیار متفاوت است، علائم برخی از افراد همیشه به راحتی قابل تشخیص نیست.
تفاوت اوتیسم با اختلال طیف اوتیسم (ASD) چیست؟
انجمن روانپزشکی آمریکا در سال 2013 اصطلاح اوتیسم را به اختلال طیف اوتیسم ASD تغییر داد. اکنون این اصطلاح سطوح مختلف اوتیسم را پوشش می دهد. طیف اوتیسم شامل شرایطی است که پزشکان آن را جداگانه در نظر می‌گرفتند، از جمله:
- اوتیسم.
- سندرم آسپرگر
- اختلال نافذ رشد
تفاوت آسپرگر با اوتیسم چیست؟
پزشکان دیگر به طور رسمی سندرم آسپرگر را به عنوان بیماری نمی‌شناسند. آنها آسپرگر و اوتیسم را شرایط متفاوتی در نظر می‌گرفتند. علائمی که زمانی بخشی از تشخیص آسپرگر بودند، اکنون در طیف اوتیسم قرار می‌گیرند. پزشکان آسپرگر را یک نوع خفیف اوتیسم می‌دانند. برخی از افراد هنوز از اصطلاح سندرم آسپرگر برای توصیف وضعیت خود استفاده می‌کنند.
آیا ADHD در طیف اوتیسم قرار می‌گیرد؟
اختلال طیف اوتیسم و اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) شباهت‌های زیادی دارند، اما ADHD در طیف اوتیسم نیست. علائم ADHD و اوتیسم می‌توانند همپوشانی داشته باشند. هر دو حالت باعث می‌شود کودکان در توجه دچار مشکل شوند و هر دو می‌توانند مهارت‌های اجتماعی آنها را تحت تاثیر قرار دهند. این علائم همپوشانی گاهی اوقات می‌تواند منجر به تشخیص نادرست شود.
ADHD و اوتیسم از نظر ژنتیکی نیز مرتبط هستند. داشتن یکی از این شرایط خطر ابتلا به دیگری را در فرزند شما افزایش می‌دهد. و کودک مبتلا به اوتیسم اغلب ممکن است یک خویشاوند مبتلا به ADHD داشته باشد.
اوتیسم چقدر شایع است؟
با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری، ASD از هر 44 کودک 8 ساله یک نفر را تحت تاثیر قرار می‌دهد. احتمال ابتلا به اوتیسم در پسران بسیار بیشتر از اوتیسم در دختران است.
محققان معتقدند ASD یک اختلال در رشد اولیه مغز است. علائم رفتاری ویژگی‌های اوتیسم معمولاً در سنین 1.5 تا 3 سالگی ظاهر می‌شود.
بیشتر بخوانید:
- اختلال شخصیت چیست؟ + انواع اختلالات شخصیتی و درمان
- علت تریکوتیلومانیا یا اختلال کندن مو چیست؟ + درمان مو کنی
علائم اوتیسم چیست؟
علائم اوتیسم از خفیف تا شدید متغیر است و در هر فردی فرق می‌کند. شما باید علائم اوتیسم زیر را به عنوان نشانه‌های احتمالی در نظر بگیرید که فرزند شما ممکن است در خطر ابتلا به این بیماری باشد. اگر کودک شما هر یک از علائم اولیه زیر را نشان داد، با پزشک او تماس بگیرید.
علائم اوتیسم شامل مشکلات در تعاملات اجتماعی است، مانند:
- فرزندتان وقتی اسمش را صدا می‌زنید به شما نگاه نمی‌کند یا پاسخی متناقض می‌دهد.
- کودک شما تا سن 6 ماهگی زیاد لبخند نمی‌زند یا عبارات گرم و شادی ندارد.
- کودک شما تا سن 9 ماهگی به شما یا افراد دیگر لبخند نمی‌زند، صدایی از خودش درنمی‌آورد و چهره‌اش تغییری نمی‌کند.
- کودک شما تا سن 12 ماهگی غرغر نمی‌کند.
- کودک شما تا 12 ماهگی از حرکاتی مثل دست دراز کردن یا بای‌بای کردن استفاده نمی‌کند.
- کودک شما تا سن 12 ماهگی هیچ بازی انجام نمی‌دهد.
- کودک نوپا شما تا 16 ماهگی هیچ کلمه ای نمی‌گوید .
- کودک نوپا شما تا سن 24 ماهگی هیچ عبارت معنی دار و دو کلمه‌ای (بدون تقلید یا تکرار) به زبان نمی‌آورد.
- هرگونه از دست دادن مهارت‌های گفتاری، حرف زدن یا اجتماعی.
علائم اوتیسم همچنین شامل رفتارهای خاصی است که به آنها رفتارها یا علایق محدود یا تکراری می‌گویند:
- کودک شما اغلب اسباب بازی‌ها را در یک ردیف قرار می‌دهد یا همیشه با اسباب بازی‌ها به یک مدل بازی می‌کند.
- کودک شما از روال‌های خاصی پیروی می‌کند یا نسبت به تغییرات کوچک روتین واکنش‌های شدید نشان می‌دهد.
- فرزند شما علایق وسواسی یا بسیار غیرعادی دارد.
- کودک شما تنفرهای حسی قابل توجهی دارد، مانند بیزاری از صداهای بلند، بیزاری از برخی لباس‌ها یا غذاها.
- کودک شما رفتارهای حسی دارد، مانند نگاه کردن از گوشه چشم به اشیا، بو کردن یا لیسیدن اشیا.
علت اوتیسم چیست؟
هیچ دلیل مشخصی برای ASD وجود ندارد. تحقیقات عوامل ژنتیکی و محیطی را به عنوان برخی از علل اوتیسم معرفی می‌کند. دانشمندان بر این باورند که می‌تواند دلایل مختلفی برای ASD وجود داشته باشد که با هم عمل می‌کنند تا روند رشد افراد را تغییر دهند. آنها هنوز چیزهای زیادی برای یادگیری در مورد علل و چگونگی تأثیر آنها بر افراد مبتلا به ASD دارند.
آیا اوتیسم ژنتیکی است؟
ژنتیک در اوتیسم نقش دارد. اما پزشکان تنها در 10 تا 20 درصد موارد علل ژنتیکی خاص را شناسایی کرده‌اند. این موارد شامل سندرم‌های ژنتیکی خاص مرتبط با ASD، مانند سندرم X شکننده و تغییرات نادر در کد ژنتیکی است.
چه عواملی خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش می‌دهند؟
عوامل خطر شناخته شده فعلی برای اوتیسم عبارتند از:
- والد دارای سن 35 به بالا باشد.
- استفاده از والپروئیک اسید یا تالیدومید توسط والدین در دوران بارداری.
- زایمان زودرس.
- عوارض حین زایمان
- وزن کم هنگام تولد.
- داشتن یک خواهر یا برادر مبتلا به اوتیسم.
- داشتن شرایط کروموزومی یا ژنتیکی خاص .
عوارض اوتیسم چیست؟
طیف وسیعی از شرایط جسمی و روانی اغلب همراه با اوتیسم است. این شرایط و نشانه‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- مشکلات مربوط به تغذیه
- بد خوابی
- مشکلات گوارشی
- صرع
- اختلال عدم توجه/بیش فعالی (ADHD)
- اضطراب و افسردگی
- سایر شرایط سلامت روان مانند اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) ، اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی
اوتیسم چگونه تشخیص داده می‌شود؟
تشخیص اوتیسم می‌تواند دشوار باشد. هیچ آزمایش و تستی برای تشخیص این بیماری وجود ندارد. با این حال، پزشکان می‌توانند غربالگری‌ها و ارزیابی‌های تخصصی را انجام دهند. مراحل تشخیص اوتیسم شامل موارد زیر است.
نظارت بر رشد
پزشک فرزند شما به تاریخچه رشد و رفتار کودک شما نگاه می‌کند. آنها احتمالاً از شما می‌خواهند که مشاهدات خود را ثبت کنید و با آنها در میان بگذارید. این یک فرآیند فعال و مداوم است که در آن رشد فرزندتان را مشاهده می‌کنید و در مورد مهارت‌ها و توانایی‌های فرزندتان با پزشک صحبت می‌کنید.
غربالگری رشدی
غربالگری مرحله رسمی‌تری است و نگاهی دقیق‌تری به رشد کودک شما دارد . پزشک فرزند شما ممکن است از پرسشنامه برای غربالگری اوتیسم استفاده کند. این پرسشنامه شامل سؤالات و چک لیست‌هایی برای مقایسه فرزند شما با سایر کودکان همسن است. این آزمایش تشخیصی ارائه نمی‌دهد، اما می‌تواند نشان دهد که آیا فرزند شما در مسیر رشد معمولی قرار دارد یا نیاز به ارزیابی رسمی‌تری دارد.
ارزیابی رسمی
ارزیابی رسمی نگاهی عمیق‌تر به رشد کودک شما دارد. یک متخصص آموزش دیده، مانند یک روانشناس کودک یا یک متخصص اطفال رشدی-رفتاری، کودک شما را می‌بیند و به او یک تست ساختار یافته طیف اوتیسم می‌دهد. آنها همچنین از شما سوالاتی می‌پرسند و می‌خواهند که پرسشنامه‌ها را پر کنید. نتایج یک ارزیابی رسمی نقاط قوت و چالش‌های فرزند شما را نشان می‌دهد و می‌تواند به تشخیص رسمی کمک کند.
درمان اوتیسم ممکن است؟
ASD اغلب یک بیماری مادام العمر است که هیچ درمانی ندارد. با این حال، علائم کودک شما ممکن است با بزرگتر شدن او خفیف‌تر شود.
اوتیسم چگونه درمان می شود؟
درمان اوتیسم شامل مداخلات یا درمان‌های رفتاری است. این‌ها مهارت های جدیدی را برای رفع نقص‌های اصلی اوتیسم و کاهش علائم اصلی آموزش می‌دهند. هر کودک مبتلا به اوتیسم منحصر به فرد است. به همین دلیل، کودک شما یک برنامه درمانی فردی برای رفع نیازهای خاص خود دریافت می‌کند. بهتر است هر چه زودتر مداخلات را شروع کنید تا مزایای درمان در طول زندگی کودک شما ادامه یابد.
بسیاری از افراد مبتلا به ASD شرایط پزشکی اضافی دارند. شامل مشکلات گوارشی و تغذیه، تشنج و اختلالات خواب. درمان می‌تواند شامل رفتاردرمانی ، داروها یا هر دو باشد.
درمان‌های رفتاری فشرده اولیه، تمام خانواده شما و احتمالاً تیمی از متخصصان را شامل می‌شود. با افزایش سن و رشد کودک شما، ممکن است یک برنامه درمانی اصلاح شده برای رفع نیازهای خاص خود دریافت کند.
در دوران نوجوانی، کودکان ممکن است از خدمات انتقال بهره مند شوند. این خدمات می‌توانند مهارت‌های استقلال ضروری را در بزرگسالی ارتقا دهند. تمرکز در آن نقطه بر فرصت‌های شغلی و آموزش مهارت‌های شغلی است.
آیا می‌توان از اوتیسم پیشگیری کرد؟
شما نمی‌توانید از اوتیسم پیشگیری کنید، اما می‌توانید با انجام برخی اقدامات، امکان ابتلا را کاهش دهید، از جمله:
- سبک زندگی سالم داشته باشید: حتما به طور منظم به پزشک خود مراجعه کنید، یک رژیم غذایی مغذی داشته باشید و ورزش کنید. مراقبت‌های دوران بارداری را دریافت کنید و ویتامین‌ها و مکمل‌های توصیه شده توسط پزشک خود را مصرف کنید.
- مراقب داروها باشید: از پزشک خود بپرسید که کدام داروها بی خطر هستند و باید مصرف آنها را در دوران بارداری متوقف کنید.
- نوشیدنی الکلی ننوشید: هیچ نوع و هیچ مقدار الکلی در دوران بارداری بی خطر نیست.
- واکسیناسیون کنید: قبل از باردار شدن، تمام واکسن‌های توصیه شده پزشک خود، از جمله واکسن آلمانی سرخک (سرخجه) را دریافت کنید. این واکسن می‌تواند از اوتیسم مرتبط با سرخجه جلوگیری کند. (1)
جمع بندی
در طول 20 سال گذشته، محققان چیزهای زیادی در مورد اختلال طیف اوتیسم آموخته‌اند. تحقیقات فعال و مداومی در مورد علل ASD، تشخیص زودهنگام، پیشگیری و درمان وجود دارد. اگر مشکوک هستید که فرزندتان ممکن است اوتیسم داشته باشد، با پزشک او تماس بگیرید. پزشکان متخصص می‌توانند شما را در مراحل تشخیص و شروع درمان راهنمایی کنند.
آیا اوتیسم یک معلولیت است؟
بله، پزشکان اوتیسم را به عنوان ناتوانی طبقه بندی می‌کنند. این بدان معنی است که مبتلایان ممکن است مزایای خاصی دریافت کنند. کارفرمایان باید امکانات مناسبی را در محل کار فراهم کنند. مدارس باید برای دانش آموزان اسکان دهند. بسته به سطح حمایتی که نیاز دارند، ممکن است واجد شرایط دریافت مزایای ناتوانی، از جمله تامین اجتماعی نیز باشند.
آیا خواهر و برادر در معرض خطر بیشتری برای اختلال طیف اوتیسم هستند؟
اوتیسم ارثی است. هنگامی که یک کودک تشخیص ASD را دریافت می‌کند، خطر ابتلا به اوتیسم در کودک بعدی حدود 20 درصد بیشتر از حد معمول است. هنگامی که دو فرزند اول یک خانواده دارای ASD هستند، فرزند سوم حدود 32 درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به ASD است.
آیا واکسن‌ها باعث اوتیسم (ASD) می‌شوند؟
بسیاری از مطالعات علمی ثابت کرده‌اند که واکسن‌ها باعث اوتیسم نمی شوند . هنگامی که کودکان به طور ناگهانی علائم ASD را نشان می‌دهند، برخی از والدین به اشتباه واکسیناسیون اخیر را مقصر می‌دانند. هیچ مطالعه قابل اعتمادی هیچگونه ارتباط ثابت شده‌ای بین واکسیناسیون دوران کودکی و اوتیسم پیدا نکرده است.
