راه‌ های درمان پارکینسون علت و علائم این بیماری

0 2,924
زمان مطالعه این مطلب: 4 دقیقه

پارکینسون یک بیماری شایع مغز و اعصاب است. در این بیماری فرد ابتدا با مشکلات حرکتی مواجه می‌شود. در این مطلب قصد داریم به بررسی بیماری پارکینسون، روش‌های درمان و علائم آن می‌پردازیم. اگر قصد دارید در ارتباط با این بیماری اطلاعات کاملب به دست آورید، تا انتهای این مطلب با ما همراه باشید. 

پارکینسون چیست؟

بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی پیشرونده بوده که اولین نشانه‌های آن همانطور که اشاره شد مشکلات حرکتی است.

حرکات هماهنگ و طبیعی ماهیچه‌های بدن توسط دوپامین ممکن می‌شود. دوپامین ماده‌ای در مغز است که در رفتار انسان‌ها تأثیر بسیار زیادی دارد. دوپامین در بخشی از مغز به نام «مواد سیاه» تولید می‌شود.

در بیماری پارکینسون، سلول‌های جسم سیاه شروع به مردن می‌کنند. هنگامی که این اتفاق می‌افتد، سطح دوپامین کاهش می‌یابد. زمانی که 60 تا 80 درصد این سلول‌ها از بین بروند، علائم پارکینسون ظاهر می‌شود.

علائم بیماری پارکینسون

برخی از علائم اولیه پارکینسون می‌توانند چندین سال قبل از ایجاد مشکلات حرکتی شروع شوند. در ادامه به علائم بیماری پارکینسون پرداخته‌ایم. 

  • کاهش توانایی بویایی (آنوسمی)
  • یبوست
  • تغییر دست خط به شکل محسوس
  • تغییر صدا
  • حالت خمیده بدن

چهار مشکل اصلی حرکتی که مشاهده می‌شود عبارتند از:

  • لرزش (لرزشی که در حالت استراحت رخ می‌دهد)
  • حرکات آهسته
  • سفتی بازوها، پاها و تنه
  • مشکلات تعادل و تمایل به زمین خوردن

علائم ثانویه پارکینسون عبارتند از:

  • مشکل حرکتی هنگام راه رفتن
  • بی حس شدن صورت
  • گفتار خفه و کم حجم
  • کاهش پلک زدن و بلعیدن
  • کاهش حرکت بازو هنگام راه رفتن
  • تمایل به برداشتن گام‌های به هم ریخته در حین راه رفتن 

سایر علائم مرتبط ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • پوسته‌های پوسته سفید یا زرد روی قسمت‌های چرب پوست که به درماتیت سبورئیک معروف است.
  • افزایش خطر ملانوم، یک نوع جدی سرطان پوست
  • اختلالات خواب از جمله رویاهای واضح، صحبت کردن و حرکت در  خواب
  • افسردگی
  • اضطراب
  • توهم
  • روان پریشی
  • مشکلات توجه و حافظه
  • مشکل در روابط بصری-فضایی

لازم به ذکر است که علائم اولیه بیماری پارکینسون ممکن است توسط فرد تشخیص داده نشوند و آنها را طبیعی تلقی کند. بدن شما ممکن است سال‌ها قبل از شروع مشکلات حرکتی با این علائم هشداردهنده سعی کند شما را در مورد اختلال حرکتی آگاه کند.

مطالب مرتبط:

دلیل بیماری پارکینسون

علت دقیق پارکینسون ناشناخته است. در این بیماری ممکن است هر دو مؤلفه ژنتیکی و محیطی تأثیر داشته باشند. برخی از دانشمندان بر این باورند که ویروس‌ها نیز می‌توانند باعث ایجاد پارکینسون شوند.

سطوح پایین دوپامین و نور اپی نفرین، ماده‌ای که دوپامین را تنظیم می‌کند، با پارکینسون مرتبط است.

پروتئین‌های غیرطبیعی به نام اجسام لویی نیز در مغز افراد مبتلا به پارکینسون یافت شده است. البته دانشمندان نمی‌دانند که در صورت وجود، اجسام لویی چه نقشی در ایجاد پارکینسون دارند.

با توجه به آنچه گفته شد و مشخص نبودن دلیل دقیق پارکینسون، برخی موارد هستند که در این بیماری تأثیر دارند. در ادامه این موارد را بررسی خواهیم کرد. 

  • جنسیت: مردان یک و نیم برابر بیشتر از زنان در معرض ابتلا به پارکینسون هستند.
  • نژاد: طبق تحقیقات منبع معتبر، شیوع پارکینسون در افراد سفیدپوست در مقایسه با افراد سیاه پوست یا آسیایی بیشتر است.
  • موقعیت جغرافیایی ممکن است یکی از دلایلی باشد که در روند و ایجاد این بیماری دخیل است. 
  • سن: بیماری پارکینسون معمولاً بین 50 تا 60 سالگی ظاهر می‌شود. فقط در حدود چهار درصد موارد قبل از 40 سالگی رخ می‌دهد.
  • سابقه خانوادگی: افرادی که اعضای خانواده آن‌ها به بیماری پارکینسون مبتلا هستند، بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند.
  • سموم: قرار گرفتن در معرض برخی از سموم ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش دهد.
  • آسیب به سر: در صورت آسیب جدی به سر نیز ممکن است پارکینسون ایجاد شود. 

مطالب مرتبط:

درمان پارکینسون

در صورت ابتلا به این بیماری پزشک ممکن است یکی از این موارد را به تنهایی یا با داروی دیگری به شما بدهد:

  • آگونیست‌های دوپامین: این دارو مانند دوپامین عمل می‌کنند اما سطح آن را در مغز شما افزایش نمی‌دهند. همچنین  می‌توانید آنها را با هر دارویی که لوودوپا دارد مصرف کنید. ممکن است پرامیپکسول (Mirapex) یا روپینیرول (Requip) نیز برای شما تجویز شود.
  • مهارکننده‌های COMT: این ماده به لوودوپا کمک می‌کنند تا طولانی‌تر بماند. ممکن است انتاکاپون (Comtan) یا تولکاپون (Tasmar) نیز توصیه شود.
  • مهارکننده‌های (MAO-B): این مهارکننده‌های مغز شما را از تجزیه لوودوپا باز می‌دارند. همچنین شما می‌توانید سلژیلین (Eldepryl، Zelapar) یا رازاگیلین (Azilect) دریافت کنید.

درمان پارکینسون با جراحی ممکن است؟

اگر دارو به اندازه کافی خوب کار نکند، پزشک ممکن است یک جراحی با نام تحریک عمیق مغزی (DBS) را پیشنهاد کند. در (DBS)، پزشک الکترودهایی را در عمق مغز قرار می‌دهد. دستگاه متصل به آنها پالس‌های الکتریکی را ارسال می‌کند. این نبض‌ها می‌توانند به کنترل لرزش‌های ناشی از پارکینسون کمک کنند.

راه‌ های درمان پارکینسون؛ تحریک عمیق مغز

در طول تحریک عمیق مغز (DBS)، جراحان الکترودهایی را در قسمت‌های خاصی از مغز قرار می‌دهند. یک ژنراتور متصل به الکترودها، پالس‌هایی را برای کمک به کاهش علائم ارسال می‌کند.

راه‌ های درمان پارکینسون؛ درمان با پمپ

در ژانویه 2015، سازمان غذا و دارو (FDA) درمانی با پمپ را به نام (Duopa) تأیید کرد.(1)

این پمپ ترکیبی از لوودوپا و کاربیدوپا را ارائه می‌دهد. برای استفاده از پمپ، پزشک شما باید یک عمل جراحی برای قرار دادن پمپ در نزدیکی روده کوچک انجام دهد.

همچنین یکی از داروهایی که برای بهبود و پیشگیری از پارکینسون وجود دارد داروی نوراستور شرکت گیتا دارو است. جهت کسب اطلاعات بیشتر روی تصویر زیر کلیک کنید.

نوراستور - داروی ضد پارکینسون - محصول گیتا دارو
نوراستور – داروی ضد پارکینسون – محصول گیتا دارو

جمع بندی

  • همانطور که خواندید پارکینسون یک بیماری مغز و اعصاب شایع است. 
  • باید بدانید که پارکینسون خیلی اوقات به اشتباه تشخیص داده می‌شود. 
  • در حال حاضر هیچ درمان قطعی برای پارکینسون وجود ندارد اما می‌توان آن را با کمک دارو کنترل کرد. 
  • جراحی (DBS)، سلول‌های بنیادی و داروهای جدید می‌توانند در کنترل علائم کمک کنند. در حالی که بیماری همواره در حال پیشرفت است.

پارکینسون چیست؟

بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی پیشرونده بوده که اولین نشانه‌های آن مشکلات حرکتی است.

آیا درمانی برای پارکینسون وجود دارد؟

در حال حاضر هیچ درمانی برای پارکینسون وجود ندارد. سالانه بیش از 50000 مورد جدید در ایالات متحده گزارش می‌شود. اما ممکن است موارد بیشتری نیز وجود داشته باشد. گزارش شده است که عوارض پارکینسون چهاردهمین علت اصلی مرگ و میر در ایالات متحده در سال 2016 بوده است.(2)

چه کسانی به پارکینسون مبتلا می‌شوند؟

هم مردان و هم زنان به بیماری پارکینسون مبتلا می‌شوند. پارکینسون در مردان 1.5 برابر شایع تر است. همچنین همانطور که اشاره شد، احتمال این بیماری در افراد مسن بیشتر است. از هر 100 مورد فقط 4 مورد زیر 50 سال اتفاق می‌افتد. این بیماری در همه دنیا جزء بیماری‌های شایع محسوب می‌شود. 

نظر بگذارید

ایمیل شما منتشر نمی شود.