بیماری کرون چیست؟ + پیشگیری و بهترین درمان کرون

زمان مطالعه این مطلب: 6 دقیقه

بیماری کرون نوعی بیماری التهابی روده (IBD) است، که باعث متورم و تحریک شدن دستگاه گوارش شما می‌شود. اگر به کرون مبتلا باشید، ممکن است علائمی مانند درد شکم، اسهال، کاهش وزن و خونریزی مقعدی را تجربه کنید. کرون یک بیماری مزمن و مادام العمر است که قابل درمان نیست. با این‌حال، روش‌های درمانی آن معمولاً به مدیریت علائم و بهبود شرایط بیمار کمک می‌کنند. علائم کرون چیست؟ کرون چگونه تشخیص داده می‌شود؟ درمان کرون چگونه است؟ حتما تا انتهای این مقاله از مجله سلامت کیوان همراه ما باشید تا به این سوالات و بیشتر پاسخ دهیم.

بیماری کرون چیست؟

بیماری کرون نام خود را از متخصص گوارش آمریکایی دکتر بوریل کرون گرفته است. او یکی از اولین پزشکانی بود که این بیماری را در سال 1932 توصیف کرد. بیماری کرون که آنتریت منطقه‌ای نیز نامیده می‌شود، یک شکل مادام العمر از بیماری التهابی روده (IBD) است. این عارضه باعث التهاب و تحریک دستگاه گوارش به ویژه روده کوچک و بزرگ می‌شود. بیماری کرون می‌تواند باعث بروز اسهال و گرفتگی در معده شود.

علت بیماری کرون چیست؟

هیچ دلیل شناخته شده‌ای برای ابتلا به بیماری کرون وجود ندارد، اما عوامل خاصی ممکن است خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند. این بیماری اغلب در اواخر نوجوانی، بین سنین 20 سالگی یا اوایل 30 سالگی دیده می‌شود. با این‌حال، این وضعیت ممکن است در هر سنی رخ‌ دهد، همچنین بیماری کرون چه در مردان و چه در زنان به یک اندازه رایج بوده و در کودکان خردسال نیز دیده می‌شود.

برخی از عواملی که می‌توانند موجب ابتلا به بیماری کرون شوند عبارتند از:

• بیماری‌های خود ایمنی: باکتری‌های موجود در دستگاه گوارشی ممکن است باعث تداخل در روند سیستم ایمنی بدن شده و موجب حمله سیستم ایمنی به سلول‌های سالم شما شود.

• عوامل ژنتیکی: بیماری التهابی روده (IBD) اغلب در خانواده‌ها دیده می‌شود. اگر والدین، خواهر و برادر یا سایر اعضای خانواده شما مبتلا به کرون هستند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری کرون باشید. چندین جهش خاص در ژن‌های شما وجود دارد که می‌تواند افراد را مستعد ابتلا به بیماری کرون کند.

• سیگار: اگر شما سیگار می‌کشید، خطر ابتلا به بیماری کرون در شما بیشتر از افراد غیر سیگاری می‌باشد همچنین بیماری کرون معمولاً در سنین جوانی افراد ظاهر می‌شود.

بیشتر بخوانید:

• عدم تحمل لاکتوز یا حساسیت به لاکتوز چیست؟ + علائم و درمان
• علت خون در مدفوع چیست؟ آیا مدفوع خونی خطرناک است؟

انواع بیماری کرون

انواع مختلفی از بیماری کرون وجود دارد که می‌توانند بخش‌های مختلفی از دستگاه گوارشی افراد را تحت تاثیر خود قرار دهند. انواع بیماری کرون عبارتند از:

• ایلئوکولیت (Ileocolitis): در صورت ابتلا به این عارضه، التهاب در روده کوچک و بخشی از روده بزرگ شما ایجاد می‌شود. ایلئوکولیت شایع‌ترین نوع بیماری کرون است.

• ایلیت (Ileitis): در صورت ابتلا به نوع ایلیت بیماری کرون، تورم و التهاب در روده کوچک (ایلئوم) شما ایجاد می‌شود.

• کرون اثنی عشر: در صورت ابتلا به این نوع از کرون، التهاب، تحریک در معده و بالای روده کوچک (اثنی عشر) تحت تاثیر قرار می‌گیرد.

• ژژنوئیلیت: نواحی التهابی تکه تکه در نیمه بالایی روده کوچک (به نام ژژونوم) ایجاد می‌شود.

علائم بیماری کرون

افراد مبتلا به بیماری کرون می‌توانند دوره‌هایی از علائم شدید و به دنبال آن دوره‌هایی بدون علائم یا بسیار خفیفی را تجربه کنند. فرایند بهبودی این بیماری می‌تواند هفته‌ها یا حتی سال‌ها طول بکشد. اگر به بیماری کرون مبتلا باشید، برخی علائم وجود دارند که ممکن است آن‌ها را تجربه کنید، این علائم عبارتند از:

• درد در ناحیه شکمی
• اسهال مزمن
• تب
• از دست دادن اشتها
• کاهش وزن
• شقاق مقعدی
• فیستول مقعدی
• خونریزی از رکتوم

تشخیص کرون

علائم بیماری کرون با اغلب بیماری‌های گوارشی یکسان است، به همین دلیل تشخیص آن برای بیماران ممکن است کمی دشوار باشد. بهترین روش تشخیص بیماری کرون مراجعه به پزشک متخصص گوارش است. آن‌ها با انجام معاینات کامل و پرسش برخی سوالات درباره علائم و شدت آن‌ها اطلاعاتی کسب می‌کنند و تشخیص این بیماری را ممکن‌تر می‌کنند، به همین دلیل بسیار مهم است که اگر دچار اسهال مداوم، گرفتگی شکم یا کاهش وزن غیرقابل توضیح بودید بهتر است به پزشک مراجعه کنید.⁽¹⁾

برای یافتن علت علائم شما، پزشک متخصص گوارش شما ممکن است یک یا چند مورد از این آزمایش‌ها را نیز تجویز کند:

• آزمایش خون: آزمایش خون تعداد بالای گلبول‌های سفید را که ممکن است نشان دهنده التهاب یا عفونت باشد، بررسی می‌کند. این آزمایش همچنین تعداد کم گلبول‌های قرمز یا کم خونی را بررسی می‌کند. تقریباً از هر سه نفر مبتلا به بیماری کرون یک نفر به کم خونی نیز مبتلا هستند.

• آزمایش مدفوع: در این آزمایش، نمونه‌ای از مدفوع شما را برای بررسی وجود باکتری یا انگل بررسی می‌شود.

• کولونوسکوپی: در طول کولونوسکوپی، پزشک از یک آندوسکوپ برای بررسی داخل روده بزرگ شما استفاده می‌کند. در طول این آزمایش پزشک شما ممکن است یک نمونه بافت بیوپسی را نیز از روده بزرگ شما برداشت کند.

• CT اسکن: سی تی اسکن تصاویری از دستگاه گوارش ایجاد ارائه می‌دهد. این آزمایش به پزشک شما در تشخیص التهاب روده و شدت ان کمک می‌کند.

• آندوسکوپی دستگاه گوارشی (GI): پزشک شما با استفاده از یک لوله بلند و نازک به نام آندوسکوپ آین آزمایش را انجام می‌دهد. در طول آزمایش پزشک شما آندوسکوپ را از طریق دهان و گلو شما وارد می‌کنند و با استفاده از یک دوربین متصل به آندوسکوپ داخل دستگاه گوارشی فوقانی شما را بررسی میکند.

درمان کرون

درمان بیماری کرون بسته به اینکه چه چیزی باعث ایجاد علائم شما می‌شود و شدت آنها برای شما متفاوت است خواهد بود. در کودکان، هدف از درمان، القای بهبودی به بیمار، حفظ بهبودی و مدیریت هر گونه عوارض بیماری کرون است. پزشک شما ممکن است یک یا چند مورد از این درمان‌ها را برای بیماری کرون توصیه کند:

• آنتی بیوتیک‌ها: آنتی بیوتیک‌ها می‌توانند از بروز عفونت‌ها پیشگیری کرده و یا آن‌ها را درمان کنند.

• داروهای ضد اسهال: داروهای تجویزی مانند لوپرامید (Imodium A-D®) می‌توانند اسهال شدید ناشی از بیماری کرون را متوقف کنند.

• استراحت روده: برای اینکه به روده‌های شما فرصتی برای بهبودی داده شود، ممکن است پزشک شما توصیه کند که برای چند روز یا بیشتر بدون غذا یا نوشیدنی بمانید. همچنین در طول این دوره، برای دریافت تغذیه مورد نیاز بدن خود، ممکن است تغذیه داخل وریدی دریافت کنید.

• کورتیکواستروئیدها: مصرف کورتیزون، پردنیزون و سایر کورتیکواستروئیدها التهاب ناشی از بیماری‌های خودایمنی را کاهش می دهند.

• تعدیل کننده‌های ایمنی: این داروها با سرکوب سیستم ایمنی بیش فعال، التهاب شما را آرام می‌کنند. این داروها شامل آزاتیوپرین و سیکلوسپورین‌ها هستند.

• جراحی: جراحی بیماری کرون را درمان نمی‌کند، اما می‌تواند عوارض ناشی از آن را بهبود بخشد.

عوارض بیماری کرون چیست؟

بیماری کرون می‌تواند منجر به عوارض جدی شود، برخی از این عوارض به قدری آزار دهنده هستند که گاهی باعث ایجاد تداخل در فعالیت‌های روزانه افراد می‌شوند.

• شقاق مقعد: پارگی‌های کوچکی در مقعد که می‌تواند باعث درد، خونریزی و خارش مقعد شود.

• انسداد روده: بافت اسکار ناشی از التهاب روده، فیستول یا روده باریک می‌تواند روده را به طور جزئی یا کامل مسدود کند. در صورت مسدود شدن روده باریک، مواد زائد و گاز ایجاد می‌شود.

• سرطان روده بزرگ: بروز بیماری کرون در روده بزرگ خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را افزایش می‌دهد.

• فیستول: فیستول می‌تواند باعث ایجاد منافذ غیرطبیعی تونل مانند در دیواره‌های روده شود. گاهی این فیستول‌ها عفونی می‌شوند که از شایع ترین عوارض بیماری کرون هستند.

• سوء تغذیه: اسهال مزمن ناشی از بیماری کرون می‌تواند جذب مواد مغذی را برای بدن شما سخت کند. یکی از مشکلات رایج در افراد مبتلا به بیماری کرون کمبود آهن است. کمبود آهن می‌تواند منجر به بیماری کم خونی (تعداد کم گلبول‌های قرمز خون) شود.

پیشگیری از بیماری کرون

متاسفانه هیچ راهی برای پیشگیری از این عارضه وجود ندارد. البته سبک زندگی سالم می‌تواند علائم بیماری را کاهش داده و به مدیریت علائم آن کمک کند. راهکارهای زیر خطر ابتلا به بیماری کرون را کاهش خواهد داد.

• سیگار نکشید
• به طور منظم تمرین کنید
• یک رژیم غذایی سالم و سبک داشته باشید
• استرس و اضطراب خود را مدیریت کنید

کلام آخر

بیماری کرون نوعی بیماری التهابی روده (IBD) است،که باعث متورم و تحریک شدن دستگاه گوارش شما می‌شود. درحالی که درمانی برای بیماری کرون وجود ندارد، برخی روش‌های درمانی و تغییرات در سبک زندگی می‌توانند شدت بیماری را مدیریت کرده و از عوارض آن جلوگیری کند. تغییرات در سبک زندگی می‌تواند شامل تغییراتی در رژیم غذایی افراد باشد. همچنین  سندرم روده تحریک پذیر (IBS) و یا عدم تحمل لاکتوز می‌تواند یک مشکلات رایج برای بیماران کرون باشد.