بیماری هاری چیست؟ علت، پیشگیری، راه انتقال و علائم هاری

زمان مطالعه این مطلب: 8 دقیقه

هاری نوعی بیماری خطرناک ویروسی مشترک بین انسان و حیوان (زئونوز) است که موجب التهاب مغزی حاد می‌شود. انتقال بیماری از طریق گازگرفتن حیوانات مبتلا به انسان و حیوان انجام می‌گیرد. همچنین بزاق مبتلایان به بیماری هاری منبع سرشاری از ویروس هاری است. حتما تا انتها با ما همراه باشید تا در ادامه این مطلب بیشتر درباره بیماری هاری توضیح دهیم.

تاریخچه بیماری هاری

ویروس هاری حدود 2300 سال قبل از میلاد شناخته شده است و به نظر می‌رسد سگ، ناقل اصلی این بیماری باشد. دانشمندانی مانند ابوعلی‌سینا، محمّدابن زکریای رازی و سید اسماعیل جرجانی بیماری هاری را توصیف و آن‌را شرح داده‌اند. لوئی پاستور درمان ضد هاری و واکسیناسیون را در سال 1885 میلادی ارائه داد. در سال 1299 شمسی انستیتو پاستور ایران بنا نهاده شد و امروزه بیش از 300 مرکز درمان ضد هاری در کشور به امر درمان هاری مشغول فعالیت می‌باشند. در ایران سالانه بیش از 100 هزار نفر به علت گزش حیوانات مشکوک به هاری به ویژه سگ، تحت درمان ضد هاری قرار می‌گیرند.

شیوع ویروس هاری

بیماری هاری در بسیاری از کشورهای جهان وجود دارد و در ایران نیز به شکل بومی یکی از مشکلات مهم بهداشت عمومی به شمار می‌رود. هاری در کشورهایی چون اسکاندیناوی، انگلستان، ایرلند، اسکاتلند، استرالیا و نیوزلند دیده نمی‌شود به عبارتی این عفونت در این کشورها ریشه‌کن شده است. این حالت بیشتر در ارتباط با وضعیت جغرافیایی این کشورها به ویژه محصور بودن آن‌ها به وسیله آب می‌باشد. اما در کشورهایی مانند ایالات متحده آمریکا، کانادا، اروپا، هند، روسیه، آفریقا و ایران، هاری شایع است. اکثر حیوانات خونگرم نسبت به این بیماری حساس هستند. انتقال دهندگان اصلی بیماری سگ، گوشتخواران وحشی (مخصوصاً گرگ و شغال) و همچنین روباه‌ها هستند.

تخمین زده می شود هاری سالانه باعث مرگ 59 هزار انسان در بیش از 150 کشور می شود که 95 درصد موارد در آفریقا و آسیا رخ می‌دهد. هاری یک مشکل عمده در آسیا است و ارزیابی می‌شود که در آسیا سالانه 35.172 نفر جان خود را از دست می‌دهند. همچنین براساس گزارش سازمان بهداشت جهانی، کشور هند عامل تقریباً 60 درصد از مرگ و میر هاری در آسیا و 35 درصد از مرگ و میرها در جهان است. همچنین مشاهده می‌شود که سالانه 21.476 مرگ انسان به دلیل بیماری هاری در آفریقا توسط سگ‌ها اتفاق می‌افتد. هاری از طریق خفاش بیشترین موارد بیماری هاری انسانی در قاره آمریکا را تشکیل می‌دهد.

برنامه‌های کنترل ویروس هاری در بسیاری از کشورها اجرا می‌شود و موفقیت‌های زیادی با بهبود پوشش واکسیناسیون سگ، و کاهش مرگ و میر انسان مشاهده می‌شود. همچنین جامعه جهانی در نظر دارد تا سال 2030 میلادی مرگ و میر انسان در اثر بیماری هاری ناشی از سگ‌ها را از بین ببرد.

عامل بیماری هاری

عامل این بیماری ویروسی RNA دار تک رشته‌ای، بی هوازی و نوروتروپ از خانواده رابدوویریده می‌باشد. با ورود ویروس به یاخته‌های ماهیچه‌ای یا یاخته عصبی، تکثیر ویروس آغاز می‌شود. ویروس هاری درشت و کم مقاومت است و در طبیعت دوام ندارد و در بزاق خشک شده در مدت چند ساعت از بین می‌رود. ویروس هاری در حرارت ۵۰ درجه سانتی گراد در مدت ۱۵ دقیقه و در حرارت ۶۰ درجه در مدت ۳۵ ثانیه و در حرارت ۱۰۰ درجه سانتیگراد در مدت چند ثانیه از بین می‌رود؛ بنابراین برای ضدعفونی وسایل آلوده کافی است چند دقیقه آن‌ها را جوشاند یا با فنل و الکل شستشو داد.

هاری از چه حیوانی گرفته میشود؟

کلیه حیوانات خونگرم پستاندار، چه وحشی و چه اهلی به این بیماری حساس هستند. البته در پرندگان، ابتلاء به این بیماری فقط به‌طور مصنوعی در آزمایشگاه گزارش شده‌است. بسیاری از حیوانات وحشی مانند راکون، خفاش، راسو، میمون، گرگ، خرس، شغال و روباه – حیوانات اهلی مثل سگ، گربه، اسب، شتر، الاغ و گاو به این بیماری حساس بوده و قادر به انتقال بیماری به انسان و سایر حیوانات هستند.

راه های انتقال بیماری هاری

اصلی ترین راه انتقال ویروس هاری، حضور ویروس بیماری زا (در بیشتر موارد در بزاق حیوان‌های گزنده) و نفوذ آن به داخل زخم یا غشای مخاطی است. مواجهه به دو طریق صورت می گیرد:

انتقال هاری از راه گزش

این راه انتقال در بین حیوانات اتفاق می‌افتد و ویروس می‌تواند سبب ایجاد بیماری شود. بزاق حاوی ویروس حیوان مبتلا به هاری از طریق سوراخ‌هایی که هنگام گزش در پوست و عضلات ایجاد می‌شود سبب تزریق ویروس به بدن قربانی می‌شود. عامل بیماری هاری قادر به عبور از پوست سالم نیست. اما ریختن ترشحات بزاقی دام آلوده بر روی خراش‌های دست سبب هاری می‌شود. در گربه سانان نیز از طریق کشیدن پنجول ممکن است این بیماری منتقل شود. درصدی آلودگی برای ترشحات حیوان هار در غدد اشکی، بزاق، خلط و ترشحات بینی بوده است. تاکنون وجود ویروس هاری در خون و مدفوع حیوان هار گزارش نشده است.

انتقال هاری از راه های غیر گزش

گفته شد که اصلی‌ترین راه انتقال هاری از طریق گزش توسط حیوان آلوده است، اما سایر مواردی که می‌تواند منجر به انتقال هاری شود نیز شامل:

1- انتقال از راه پوست

بیماری هاری از راه پوست سالم قابل سرایت نیست ولی اگر کوچکترین خراش یا زخمی در پوست وجود داشته باشد قابل انتقال خواهد بود.

2- انتقال از راه مخاطات

انتقال بیماری از راه مخاطات امکان پذیر است. بنابراین سگ‌ها و گربه‌های به ظاهر سالم در اواخر دوره کمون بیماری می‌توانند از طریق لیسیدن لب، چشم و بینی کودکانی که با آنها بازی می‌کنند صاحبان خود را به بیماری هاری مبتلا نمایند.

3-  انتقال از راه تنفس

راه دیگر انتقال از طریق استنشاق ذرات آلوده یا آئروسل‌ها می باشد. ابتلا به هاری از طریق استنشاق، در شرایطی عارض می‌شود که غلظت ویروس در هوا به حد بسیار بالایی برسد تا شرایط برای سرایت بیماری مهیا شود وگرنه آلودگی از این راه در شرایط عادی آزمایشگاه‌های هاری بسیار ضعیف بوده و توسط عده ای از دانشمندان تایید نشده است.

4- انتقال از راه پیوند اعضاء

ویروس هاری در سلول های طحال، کلیه، پانکراس و مایعات بدن شخص هار نیز پخش شده است. همچنین انتقال ویروس هاری در اثر پیوند قرنیه چشم گزارش شده است که موجب مرگ گردیده است.

5- انتقال از راه دستگاه گوارش

انتقال از این راه بعید است، ولی حیوان گوشت خوار ممکن است به ندرت از طریق خوردن لاشه حیوان‌های مرده در اثر ابتلا به هاری، به این بیماری مبتلا شود. به هر حال باید از خوردن گوشت و فرآورده های دام‌های مبتلا به هاری خودداری کرد.

علائم هاری در انسان و سایر حیوانات

انسان: ترس از نور، ترس از آب، ترس از جریان هوا، درد شدید در گلو و عدم توانایی در بلع (به خاطر درد)، کبودی شدید بر روی پوست، فلجی فک، سوزش و گز گز محل زخم، تب، سردرد، حالت تهوع و استفراغ، اسهال، فلجی دست و پا (نادر است)، ترشح شدید بزاق (انسان در نهایت به علت خفگی جان خود را از دست می‌دهد).

سگ و گرگ: حالت تهاجمی و ترشح شدید بزاق (در کمتر از یک هفته جانور می‌میرد).

شتر: خمیازه بیش از حد.

روباه و گربه: خودشان را لوس می‌کنند و به نوازش تمایل دارند. انگشت را گاز می‌گیرند.

گاو: چوب‌های طویله و ظرف غذای خود را گاز می‌گیرد.

بز و گوسفند: جمجمه‌شان را به دیوار یا ستون تکیه داده و فشار می‌دهند.

دوره علائم بالينی بیماری هاری در انسان

دوره بيماری هاری در انسان به چهار مرحله تقسيم می‌شود:

تشخیص بیماری هاری

برای شخصی که علائمی از خود بروز داده اما بیماری‌اش تشخیص داده نشده است، هیچ آزمایشی برای تشخیص هاری کافی تلقی نمی‌شود، اما آزمایشات زیر ممکن است در انسان قبل از مرگ با استفاده از نمونه‌های زیر در برخی شرایط انجام شود:

1) آزمایش قرنیه

از قرنیه بیمار گسترشی تهیه کرده و با استفاده از روش ایمونوفلورسنت رنگ آمیزی می‌شود. مشاهده اجسام نگری در زیر میکروسکوپ نشانه مثبت بودن نتیجه آزمایش است.

2) تصویربرداری

برخی از آزمایشات تصویربرداری می‌توانند به تشخیص آنسفالیت هاری (یعنی التهاب حاد مغز ناشی از عفونت هاری) کمک کنند. این تست‌های تصویربرداری شامل CT-Scan و MRI سر و سی تی اسکن سر است.

3) بیوپسی از پوست گردن

بیوپسی پوست یکی از سریع‌ترین تست‌های آزمایشگاهی است که گاهی برای تشخیص ویروس هاری استفاده می‌شود. ویروس می‌تواند از طریق اعصاب به فولیکول‌های مو که مملو از رشته‌های عصبی هستند وارد شود. پس از بی‌حس کردن ناحیه با یک بی‌حس کننده موضعی، متخصصان بهداشتی نمونه کوچکی از پوست پشت گردن شما را می‌گیرد. در نهایت در آزمایشگاه به روش فلورسنت رنگ آمیزی می‌گردد. مشاهده اجسام نگری نشانه مثبت بودن آزمایش است.

4) پونکسیون کمری یا پونکسیون نخاعی

در برخی موارد، پزشک مایع نخاعی فرد را بررسی می کنند. این شامل استفاده از پونکسیون کمری است که به عنوان ضربه ستون فقرات نیز شناخته می شود. متخصصان بهداشتی با کمک یک سوزن خاص، بهداشتی می‌توانند مقدار کمی مایع مغزی نخاعی (CSF) را از کانال نخاعی استخراج کنند و سپس آن نمونه را برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه بفرستند.

5) جدا کردن ویروس هاری از بزاق

متخصصان آزمایشگاه ممکن است چند روز قبل از ظهور علائم بیماری یا در دوران بیماری نمونه‌های بزاق و سرم بیمار (قسمت مایع خونی که پس از انعقاد باقی می ماند) را جدا کنند و به دنبال آنتی بادی علیه ویروس هاری باشند. وجود آنتی بادی‌ها نشان دهنده عفونت است.

در صورت حیوان گزیدگی چه باید کرد؟

هرگاه فردی دچار حیوان گزیدگی شود باید در اسرع وقت به مراکز پیشگیری و درمان هاری شهرستان محل سکونت مراجعه نماید. این مراکز بصورت ۲۴ ساعته آماده ارائه خدمات به موارد حیوان گزیدگی بصورت رایگان می باشند.

درمان هاری

شاید این سوال برای شما پیش آمده باشد که آیا بیماری هاری قابل درمان است؟ زمانی که شما در معرض ویروس هاری قرار میگیرید، برای جلوگیری از عفونت در اولین فرصت محل مورد گزش را حدود 15 دقیقه با آب و صابون بشویید. سپس نیاز به تزریقاتی است که توسط مراکز بهداشت مشخص می‌شود.

کنترل و پیشگیری از هاری

اگرچه انتقال ویروس هاری از انسان به انسان بسیار نادر است، امّا باید در هنگام درمان بیماران مشکوک به هاری از دستکش و روپوش مخصوص استفاده کرد. همچنین کارکنان مراکز بهداشتی که از بیمار آلوده مراقبت می نمایند، باید تحت واکسیناسیون هاری قرار گیرند. اگرچه هاری در بسیاری از کشورها ریشه کن شده است اما می تواند دوباره وارد این کشورها شود. بنابراین بهترین راه مقابله با خطر و پیشگیری از بیماری هاری تزریق واکسن هاری می باشد. شما می‌توانید اطلاعات کامل در این باره را اینجا بخوانید: چه زمانی باید واکسن ضد هاری تزریق کنیم؟

مطالب مرتبط:

• انواع واکسن ها چه تفاوتی باهم دارند؟
• بررسی بیماری عفونی از علل بروز تا راه درمان

کلام آخر

بیماری هاری ناشی از ویروسی در خانواده رابدو ویریده ویروس‌ها است که در صورت مبتلا، موجب التهاب مغزی حاد در بیمار می‌شود. ویروس‌هاری در بسیاری از پستانداران و همچنین انسان‌ها می‌تواند باعث ایجاد بیماری شود. این ویروس از بزاق حیوان مبتلا به هاری و محل گازگرفتگی به بدن منتقل شده و از ماهیچه‌های شما به سمت اعصاب انتهایی می‌رود و شروع به تکثیر شدن می‌کند. در صورت ابتلا به بیماری هاری مرگ شما قطعی است.

تخمین زده می شود هاری سالانه باعث مرگ 59 هزار انسان در بیش از 150 کشور می شود که 95 درصد موارد در آفریقا و آسیا رخ می‌دهد. در طول تاریخ تنها سه انسان بعد از ابتلا به بیماری هاری زنده مانده‌اند.