فیبروم رحم چیست؟ + علائم و بهترین روش های درمان فيبروم رحم

زمان مطالعه این مطلب: 8 دقیقه

فیبروم رحم یکی از شایع‌ترین تومورهای غیرسرطانی و خوش خیم است که می‌تواند در رحم شما ایجاد می‌شود. فیبروم رحمی اغلب در بازه سنی باروری (حدود 20 الی 50 سالگی) رخ می‌دهد. اغلب فیبروم‌ها علائمی ایجاد نمی‌کنند، با این‌حال، علائم آن می‌تواند شامل خونریزی شدید در طول قاعدگی، کمردرد، تکرر ادرار و درد در حین رابطه جنسی باشد.

فیبروم های کوچک اغلب نیازی به درمان ندارند، اما فیبروم های بزرگتر را می‌توان با دارو یا جراحی درمان کرد. اما فیبروم رحم چیست؟ علائم فيبروم رحم چیست؟ آیا درمان فیبروم رحم با جراحی انجام می‌شود؟ حتما تا انتهای این مقاله از مجله سلامت کیوان با ما همراه باشید تا به سوالات شما درباره فیبرم رحم پاسخ دهیم.

فیبروم رحم چیست؟

فیبروم رحم که لیومیوم نیز نامیده می‌شود، توموری است که از عضله و بافت همبند دیواره رحم تشکیل می‌شود. این تومورها معمولا سرطانی نیستند. فیبروم‌ها می‌توانند به صورت یک گره منفرد یا در یک خوشه رشد کنند. خوشه‌های فیبروم می‌توانند از اندازه 1 میلی متر تا بیش از 20 سانتی متر قطر یا حتی بیشتر داشته باشند. این تومورها می‌توانند در داخل دیواره رحم، داخل حفره اصلی اندام یا حتی در سطح بیرونی آن ایجاد شوند. فیبروم‌ها می‌توانند از نظر اندازه، تعداد و مکان در داخل و روی رحم شما متفاوت باشند.

آیا فیبروم رحم شایع است؟

تقریباً 40 تا 80 درصد افراد فیبروم رحم مبتلا می‌شوند. با اینحال، بسیاری از مردم هیچ علامتی را از فیبروم رحم خود تجربه نمی‌کنند، بنابراین متوجه نمی‌شوند که به این عارضه مبتلا شده اند. این اتفاق می‌تواند زمانی رخ دهد که شما فیبروم‌های کوچکی دارید که بدون علامت نامیده می‌شوند زیرا باعث نمی‌شود چیز غیرعادی احساس کنید.

چه کسانی در معرض خطر ابتلا به فیبروم رحم هستند؟

چندین عامل وجود دارد که می‌تواند در خطر ابتلا فیبروم رحم نقش داشته باشد. این موارد می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• سابقه خانوادگی ابتلا به فیبروم رحم
• ناباروری
• شروع قاعدگی زودرس
• چاقی و اضافه وزن
• سن یائسگی دیرهنگام

فیبروم‌ها در کجا رشد می‌کنند؟

چندین مکان در داخل و خارج رحم وجود دارد که فیبروم‌ها می‌توانند در آن‌ها رشد کنند. محل و اندازه فیبروم‌های شما در فرایند چگونگی درمان شما بسیار مهم است. جایی که فیبروم‌های رحم شما در حال رشد هستند، بزرگی و تعداد آنها تعیین می‌کند که کدام نوع درمان برای شما بهتر عمل می‌کند. نام‌های مختلفی برای مکان‌هایی که فیبروم‌های شما در داخل و روی رحم قرار دارند، داده می‌شود. این نام ها نه تنها محل قرار گرفتن فیبروم، بلکه نحوه اتصال آن را نیز توضیح می‌دهند.

مکان‌های خاصی که فیبروم رحم می‌توانند در آن‌ها رشد کنند عبارتند از:

فیبروم رحم زیر مخاطی: در این مورد، فیبروم‌ها در داخل فضای رحم (حفره) جایی که کودک در دوران بارداری رشد می‌کند، ایجاد می‌شوند.

فیبروم رحم داخل دیواره: این فیبروم‌ها در دیواره خود رحم فرو می‌روند.

فیبروم رحم ساب سروزال: این فیبروم‌ها در قسمت بیرونی رحم قرار دارند و به دیواره بیرونی رحم متصل هستند.

فیبروم رحم ساقه دار: این فیبروم‌ها نیز در قسمت بیرونی رحم قرار دارند. با این حال، فیبروم‌های ساقه دار با یک ساقه نازک به رحم متصل می‌شوند. آنها اغلب به عنوان فیبروم قارچ مانند توصیف می‌شوند.

علائم فیبروم رحم

اکثر فیبروم‌ها هیچ علامتی ایجاد نمی‌کنند و نیازی به درمان دیگری جز مشاهده منظم توسط پزشک متخصص زنان ندارند. فیبروم‌ها معمولاً کوچک هستند. وقتی علائمی را تجربه نمی‌کنید، به آن فیبروم بدون علامت می‌گویند، اما فیبروم‌های بزرگتر می‌توانند باعث شوند که شما علائم مختلفی را تجربه کنید، از جمله:

• خونریزی بیش از حد یا دردناک در طول قاعدگی (قاعدگی)
• احساس سنگینی در قسمت پایین شکم/نفخ
• تکرر ادرار (زمانی اتفاق می‌افتد که فیبروم به مثانه شما فشار بیاورد)
• رابطه جنسی دردناک
• درد کمر
• یبوست
• ترشحات واژن مزمن
• ناتوانی در ادرار کردن یا تخلیه کامل مثانه
• افزایش اتساع شکم (بزرگ شدن)، که باعث می‌شود شکم شما باردار به نظر برسد

علائم فیبروم رحم معمولاً پس از یائسگی تثبیت می‌شود یا از بین می رود زیرا سطح هورمون در بدن شما کاهش می‌یابد.

تشخیص فیبروم رحم

در بسیاری از موارد، فیبروم‌ها ابتدا در طی یک معاینه منظم با پزشک شما کشف می‌شوند. فیبروم‌ها را می‌توان در طول معاینه لگن، معاینه زنان یا در طول مراقبت‌های دوران بارداری تشخیص داد. با این‌حال چندین آزمایش وجود دارد که می‌توان برای تایید فیبروم و تعیین اندازه و محل آنها انجام داد. این آزمایش‌ها می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): این آزمایش با استفاده از آهنربا و امواج رادیویی تصاویر دقیقی از اندام‌های داخلی شما ایجاد می‌کند.

توموگرافی کامپیوتری (CT): سی تی اسکن از تصاویر اشعه ایکس برای ایجاد تصویری دقیق از اندام‌های داخلی شما از چندین زاویه استفاده می‌کند.

هیستروسکوپی: در طول هیستروسکوپی، پزشک شما از دستگاهی به نام اسکوپ برای مشاهده فیبروم‌های داخل رحم شما استفاده می‌کند. اسکوپ از واژن و دهانه رحم شما عبور می‌کند و سپس به داخل رحم شما منتقل می‌شود.

لاپاراسکوپی: در طول این آزمایش، پزشک جراح شما یک برش کوچک در قسمت پایین شکم شما ایجاد می‌کند. سپس یک لوله نازک و منعطف را داخل برش می‌کند تا به وسیله دوربین کوچکی که در انتهای آن قرار داده می‌شود اندام‌های داخلی شما را از نزدیک ببیند.

تغییر اندازه فیبروم رحم

در واقع فیبروم‌ها می‌توانند با گذشت زمان کوچک شده یا رشد کنند. آنها می‌توانند به طور ناگهانی یا پیوسته در مدت زمان طولانی تغییر اندازه دهند. این فرایند ممکن است به دلایل مختلفی اتفاق بیفتد، اما در بیشتر موارد این تغییر اندازه فیبروم‌ها با مقدار هورمون‌های بدن شما مرتبط است. هنگامی که سطوح هورمونی در بدن شما زیاد باشد، فیبروم‌ها می‌توانند بزرگتر شوند. این عارضه می‌تواند در زمان‌های خاصی از زندگی شما اتفاق بیفتد، مانند دوران بارداری. بدن شما در دوران بارداری سطوح بالایی از هورمون‌ها را برای حمایت از رشد جنین ترشح می‌کند. این افزایش هورمون‌ باعث رشد فیبروم‌ها می‌شوند.

اگر قبل از بارداری فیبروم دارید، با پزشک خود مشورت کنید. ممکن است لازم باشد برای مشاهده نحوه رشد فیبروم در طول بارداری تحت نظر باشید. فیبروم‌ها همچنین می‌توانند زمانی که سطح هورمون شما کاهش می‌یابد، کوچک شوند. این امر پس از یائسگی رایج است. هنگامی که یک زن یائسه می‌شود، میزان هورمون‌ها در بدن او بسیار کمتر می‌شود. این فرایند می‌تواند باعث کوچک شدن فیبروم‌ها شود. به همین دلیل اغلب علائم فیبروم‌ رحم پس از یائسگی بهتر می‌شوند.

مطالب مرتبط:

• چکاپ زنان در منزل؛ لیست آزمایشات چکاپ کامل زنان
• درمان و علائم سرطان دهانه رحم
• علت خونریزی واژن و درمان آن چیست؟
• علت و درمان خونریزی رحم چیست؟ خونریزی غیرطبیعی بعد از پریود

تاثیر فیبروم رحم بر کم خونی

کم خونی زمانی اتفاق می‌افتد که بدن شما گلبول‌های قرمز سالم کافی برای حمل اکسیژن به اندام‌های شما را نداشته باشد. این عارضه می‌تواند باعث احساس خستگی و ضعف شود. برخی از افراد ممکن است تمایل شدیدی به خوردن یخ، نشاسته یا خاک داشته باشند. این تمایل پیکا نامیده می‌شود و موجب کم خونی می‌شود. کم خونی ممکن است برای افرادی که مکرر پریود می‌شوند اتفاق بیفتد. فیبروم‌ها می‌توانند باعث پریودهای سنگین شوند یا حتی باعث خونریزی‌های سنگین بین دوره های قاعدگی شود. اگر در حین ابتلا به فیبروم رحم، علائم کم خونی را تجربه کردید، درباره علائم خود با یک پزشک متخصص صحبت کنید⁽¹⁾.

درمان فیبروم رحم

درمان فیبروم رحمی بسته به اندازه، تعداد و محل فیبروم‌ها و همچنین علائمی که ایجاد می‌کنند می‌تواد متفاوت باشد. اگر هیچ علامتی از فیبروم خود را تجربه نمی‌کنید، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید. فیبروم‌های کوچک اغلب می‌توانند به حال خود رها شوند. برخی از افراد هرگز هیچ علامتی را تجربه نمی‌کنند یا هیچ مشکلی در ارتباط با فیبروم ندارند. معاینات دوره‌ای لگن و سونوگرافی ممکن است توسط پزشک شما، بسته به اندازه یا علائم فیبروم شما توصیه شود. اگر علائم فیبروم از جمله کم خونی ناشی از خونریزی زیاد، درد متوسط تا شدید، مشکلات ناباروری یا دستگاه ادراری و روده را تجربه می‌کنید، نیاز است تحت یک برنامه درمانی قرار بگیرید که به چند عامل بستگی دارد:

• تعداد فیبروم‌ها
• اندازه فیبروم‌های شما
• جایی که فیبروم شما قرار دارد
• چه علائمی را در رابطه با فیبروم رحم تجربه می‌کنید
• تمایل شما برای بارداری
• تمایل شما به حفظ رحم

بهترین گزینه درمانی برای شما به اهداف باروری آینده شما نیز بستگی دارد. اگر می‌خواهید در آینده بچه دار شوید، برخی از گزینه‌های درمانی ممکن است روش مناسبی برای شما نباشند. هنگام بحث در مورد گزینه‌های درمانی، با پزشک خود در مورد در مورد باروری و اهداف خود برای آینده صحبت کنید. گزینه‌های درمانی برای فیبروم رحمی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

گزینه‌های دارویی برای درمان فیبروم‌ رحم

داروهای مسکن بدون نسخه: این داروها را می‌توان برای مدیریت ناراحتی‌ها و درد واژن و یا تیر کشیدن واژن ناشی از فیبروم استفاده کرد. مانند استامینوفن و ایبوپروفن.

مکمل‌های آهن: اگر به دلیل خونریزی بیش از حد، دچار کم‌خونی هستید، ممکن است پزشکتان مصرف مکمل آهن را نیز به شما پیشنهاد کند.

کنترل بارداری: اشکال مختلفی از گزینه‌های سرکوب هورمونی وجود دارد، از جمله گزینه‌های ترکیبی با استفاده از استروژن و پروژسترون. این داروها به اشکال مختلف از جمله انواع قرص‌ ضد بارداری خوراکی، پچ، حلقه واژینال، شات ضد بارداری، ایمپلنت Nexplanon یا IUD وجود دارند. کنترل بارداری اغلب به افراد کمک می‌کند تا قاعدگی‌های سبک‌تری داشته باشند.

شما می‌توانید در خصوص سایر روش‌های جلوگیری از بارداری در این مقاله مطالعه فرمایید: بهترین روش های پیشگیری از بارداری

داروهای آزاد کننده هورمون گنادوتروپین: این دارو در واقع برای متوقف کردن هورمون‌هایی است که باعث چرخه قاعدگی شما می‌شوند. این داروها اساساً سیستم تناسلی شما را به عنوان راهی برای تسکین درد، در حالت تعلیق قرار می‌دهد. داروهای آزاد کننده هورمون گنادوتروپین را می‌توان به صورت قرص خوراکی، و به صورت تزریقی یا اسپری بینی مصرف کرد.

داروی ترانکسامیک اسید: یکی دیگر از درمان‌های خوراکی، ترانکسامیک اسید است. یک داروی خوراکی ضد فیبرینولیتیک که برای درمان خونریزی‌های شدید قاعدگی چرخه‌ای در افراد مبتلا به فیبروم‌های رحمی توصیه می‌شود. پزشک، شما را در طول این درمان تحت نظر خواهد داشت. مهم است که با پزشک خود در مورد هر دارویی که مصرف می‌کنید صحبت کنید. همیشه قبل از شروع یک داروی جدید با پزشک خود مشورت کنید تا در مورد عوارض احتمالی آن اطلاع داشت باشید.

بیشتر بخوانید:

• تاخیر در پریود نشانه چیست؟ 9 علت عقب افتادن پریود و قاعدگی
• مؤثرترین روش کاهش درد پریود؛ کاهش سریع و درمان درد پریود
• علت و درمان تنگی واژن و عدم دخول چیست؟
• علت گشادی واژن و بهترین روش تنگ کردن واژن چیست؟
• لابیا چیست؟ جراحی لابیا پلاستی چگونه انجام می شود؟
• علت درد زیر شکم زنان چیست؟ آیا درد زیر شکم زنان خطرناک است؟

گزینه‌های جراحی برای درمان فیبروم‌ رحم

اگر قصد بارداری در آینده را ندارید، گزینه‌های دیگری وجود دارد که پزشک شما ممکن است آن را توصیه کند. این گزینه‌ها در صورت تمایل به بارداری توصیه نمی‌شوند. این جراحی ها می‌توانند بسیار موثر باشند، اما معمولا از بارداری‌های بعدی جلوگیری می‌کنند. جراحی برای برداشتن فیبروم می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

هیسترکتومی: در طی این جراحی، رحم شما برداشته می‌شود. هیسترکتومی تنها راه برای درمان فیبروم رحم است. با برداشتن کامل رحم، فیبروم‌ها نمی‌توانند برگردند و علائم شما باید از بین بروند.

آمبولیزاسیون فیبروم رحم: در این روش یک کاتتر کوچک در شریان رحمی یا شریان رادیال قرار داده می‌شود و از ذرات کوچک برای مسدود کردن جریان خون از شریان رحمی به فیبروم‌ها استفاده می‌شود. از دست دادن جریان خون، فیبروم‌ها را کوچک می‌کند و باعث کم شدن علائم این عارضه و بهبودی بیمار می‌شود.

فرسایش با فرکانس رادیویی (RFA): این روش یک درمان ایمن و موثر برای افراد مبتلا به فیبروم‌های رحم است و می‌تواند با روش‌های لاپاراسکوپی، ترانس واژینال یا ترانس سرویکال انجام شود.

کلام آخر

در این مقاله متوجه شدید فیبروم رحم چیست و چه علائمی دارد. فیبروم رحم که لیومیوم نیز نامیده می‌شود، توموری غیرسرطانی است که از عضله و بافت همبند دیواره رحم تشکیل شده است. فیبروم رحم به صورت توده روی رحم و یا در قسمت‌های داخلی آن، ایجاد می‌شود.بهتر است بدانید اندازه، تعداد و محتویات این توده‌ها د هر فردی ممکن است متفاوت باشد. تقریباً 40 تا 80 درصد بانوان به این عارضه مبتلا می‌شوند. با این حال، بسیاری از آنها هیچ علامتی را از فیبروم رحم خود تجربه نمی‌کنند. علائم فیبرم رحم می‌تواند شامل خونریزی شدید در طول قاعدگی، کمردرد، تکرر ادرار و درد در حین رابطه جنسی باشد.

روش‌های درمانی فیبروم رحم به عوامل مختلفی بستگی دارد و نسبت به شدت و تعداد و محتویات این توده‌های لیومیوم متغیر است. با توجه به شرایط فیبروم رحم بیمار و قصد او برای باروری و عدم باروری در آینده در نحوه درمان بیمار نقش مهمی دارد.